“อร่อยเหลือเกินคุณหนู” เขาหยิบแตงกวาที่หั่นเรียบร้อยปาดหยาดน้ำทิพย์แสนหวานที่กลีบกุหลาบสวยแล้วกัดกินอย่างยั่วเย้า ดวงตามองสบกับดวงตาหวานไม่วาง บ่งบอกถึงความต้องการอันแรงกล้า
“กินสิค่ะ เนย์มาร์กินแต่ผัก จะไปอิ่มอะไรกัน”
เธอลากมือกรีดริมฝีปากหนาของเขา เปิดเรียวขาให้อย่างยั่วยวน เนย์มาร์แทบถลาเข้าหา
“ใครบอกล่ะครับ ผมได้กินน้ำผึ้งแสนหวานจากตรงนี้ด้วย” เขาลากนิ้วปาดกลีบกายสาวผ่านรอยแยกของสองฝั่งที่เนียนนุ่มปกคลุมด้วยเส้นไหมสีอ่อนดกหนา
“อื้อ...” ร่างสาวเกร็งค้าง ยอมให้เขาซุกไซ้กลืนกินเธอด้วยความเต็มใจ มือเรียวสั่นเทาตัดสเต็กเนื้อทานไปพร้อมกับความวาบหวามที่ก่อเกิด
ชายหนุ่มซุกดูดแอ่งน้ำหวานไปพร้อมๆ กับที่นายสาวรับประทานอาหาร สะโพกผายเกร็งส่าย บางครั้งก็เปิดเรียวขา บางครั้งก็แนบติดกับศีรษะของบอดี้การ์ดหนุ่มด้วยความกระสันซ่าน
ช้อนและมีดหล่นจากมือบางเมื่อลิ้นหนาระรัวส่งเธอไปยังสวรรค์ ริมฝีปากร
