“ทีนี้ก็บอกกูมาซะดีๆ ว่าใครคือคนที่แต่งชุดคอสเพลย์เป็นมิสะ และนังฆาตกรโรคจิตนั่นเกี่ยวข้องอะไรกับมึง” หลังจากลุกขึ้นมาใช้ปลายเท้ากดลงตรงคอหอยอีกฝ่าย เขาก็เค้นเอาคำตอบเสียงเย็นเยียบ ท่าทางตาเหลือกกระเสือกกระสนเหมือนคนใกล้หมดลมหายใจทำให้วาโยหัวเราะหึๆ กลั้วลำคอหนา
“ตะ…ต่อให้มึงฆ่ากูให้ตาย กูก็ไม่มีวันบอกมึง”
“ไอ้สัส ชาติชั่ว เดนมนุษย์ สารเลว ชิงหมาเกิดอย่างมึง ปล่อยให้ตายง่ายๆ ก็ไม่สนุกสิวะ” วาโยแสยะยิ้มชวนขนลุก พร้อมขยี้ปลายเท้าลงตรงคออีกฝ่ายหนักๆ
“คนอย่างกูมันพวกซาดิสม์ ชอบทรมานเหยื่อให้ตายอย่างช้าๆ ยิ่งพวกเลวทรามต่ำช้าไร้ที่ติอย่างมึง เอามีดเฉือนทาเกลือทีละชิ้นคงสนุกดีพิลึก”
“มึงมันไอ้ทหารโรคจิต!”
คนชักเริ่มหวั่นกับความเหี้ยมโหดของนายทหารหน่วยรบพิเศษเค้นเสียงสั่นระริกออกมา แววตาประหวั่นพรั่นพรึงทำให้คนถูกฝึกมาจากหน่วยที่ไม่มีคำว่าปรานีต่อผู้ร้ายยิ้มร่า
“เอ้า! สู้กับพวกโรคจิตอ
