“ว้าย!” เธอร้องขึ้นขณะที่โดนเขาดึงไปกอด รถคันนั้นขับผ่านไปอย่างเฉียดฉิว ลมหายใจของเธอสะดุด พอไม่ได้รับความเจ็บปวดก็สำนึกว่ากำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขา
“ขอบคุณค่ะ” อัญชิตาเอ่ยขอบคุณเขาหลังจากที่ผละออกจากอ้อมแขนของเขาเรียบร้อยแล้ว ปราชญ์สำรวจเนื้อตัวของเธอก็ถอนใจ ท่าทีห่วงใยของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แม้จะรู้ว่าเขาทำไปเพราะมนุษยธรรม ถ้าเป็นคนอื่นเขาก็คงช่วยเหลือแบบนี้เหมือนกัน
“ไปขึ้นรถเถอะ” เขาดึงเธอไปขึ้นรถ อัญชิตาไม่อยากมีปัญหาก็ตามเขาไปขึ้นรถเงียบๆ
ความเงียบที่เกิดขึ้นในรถทำให้เธอมองออกไปภายนอก ความอ้างว้างเกาะกินหัวใจดวงน้อยอีกครั้ง ความเฉยชาของเขาทำให้เธอขบริมฝีปากเบาๆ
การแอบรักใครสักคนแต่เขาไม่รักตอบหรือไม่เคยรับรู้มันเจ็บปวดทรมานเหลือเกิน หากจะเอ่ยออกไปเธอก็กลัวว่าจะเสียใจมากไปกว่านี้ จึงต้องเก็บซ่อนมันเอาไว้ภายในใจ ซ่อนมันเอาไว้ให้ลึกสุดใจ
คืนนี้เธอต้องไปทำงานที่ผับบาร์ของ
