อัญชิตาหยิบยาแก้ปวดศีรษะมารับประทาน เธอกุมขมับไปมาเพราะปวดหัว หญิงสาวหลับตาลงอย่างอ่อนแรง ช่วงนี้เธอเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ ตั้งแต่ทะเลาะกับมารดาในวันนั้น เธอก็ไม่คุยกับท่านอีกเลย คำด่าว่าสาดเสียเทเสียจึงมาให้ได้ยินอยู่ทุกวันหลังจากวันนั้น วันไหนอยากได้เงินก็พูดดี วันไหนไม่ได้ดั่งใจก็ด่าทอ เธอเบื่อกับวังวนพวกนี้เต็มที
หญิงสาวลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็เจอเข้ากับปราชญ์ เขากำลังยืนกอดอกมองเธออยู่ เธอสะดุ้งเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเขาจะมายืนจ้องเธออยู่แบบนี้
“เป็นอะไร” เขาเอ่ยถามเสียงขรึม
“เปล่าค่ะ”
“เห็นกุมขมับ”
“ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ” เธอบอกเขาไปในที่สุดเมื่อโดนจดๆ จ้องๆ อยู่แบบนั้น
“ไหนใบรับรองแพทย์ล่ะ”
“ใบรับรองแพทย์อะไรคะ”
“ที่ให้ไปตรวจน่ะ” เขาพูดเสียงขรึม อัญชิตาเลยพอจะนึกออกว่าเขาหมายถึงอะไร เปิดลิ้นชักหยิบมันออกมาและส่งให้เขาด้วยมืออันสั่นเทา
“อัญไม่มีโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ใดๆ ทั้
