หลังจากผ่านพ้นบทรักไปเรียบร้อยแล้ว อัญชิตาก็ขยับลงจากเตียง เธอเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอีกครั้ง ในขณะที่ปราชญ์ยังนอนอยู่บนเตียง เธออาบน้ำเสร็จก็ย่องออกจากห้องของเขาเงียบๆ อัญชิตานั่งรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกหงอยๆ
“เป็นอะไรหนู นั่งร้องไห้คนเดียว” ลุงคนขับรถแท็กซี่หันมาเอ่ยถาม เธอปาดน้ำตาทิ้ง ไม่รู้ตัวว่าตัวเองร้องไห้ออกมาตอนไหน
“เปล่าค่ะ”
“อกหักรึ” สมัยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
“ค่ะ อกหัก เขารักคนอื่น ในขณะที่หนูแอบรักเขาอยู่ข้างเดียวมานานหลายปีแล้ว” การได้ระบายให้ใครสักคนที่ไม่รู้จักรู้มันก็ดีเหมือนกัน ความรักของเธอที่มีให้กับปราชญ์มันจุกอกจนแทบระเบิด ไม่เคยกล้าพูดหรือบอกให้ใครฟัง เธอได้แต่เก็บมันเอาไว้ในส่วนลึกของจิตใจ
“คนเราจิตใจอ่อนไหว ย่อมมีรักมีหลงเป็นธรรมดาของมนุษย์โลก”
“ค่ะ” อัญชิตารับคำไม่รู้จะพูดอะไรดี
“กลางค่ำกลางคืนแบบนี้ต้องระวังตัวให้มาก ไปไหนมาไหนอันตราย เจอลุงไม่เป็นไร เจอ
