"ฮึก~ แม่จ๋า แม่จ๋าอยู่ไหน กลับมากอดน้องขวัญหน่อย น้องขวัญหนาว...หนาวมาก" พิษไข้ทำให้ขวัญนรีพร่ำเพ้อออกมา มือเล็กปัดป่ายไปในอากาศควานหาอ้อมกอดอบอุ่นของมารดาที่ล่วงลับไปนานแล้ว
เขมราชเห็นแล้วก็สงสารจับใจเขาโน้มตัวลงไปกอดร่างเล็กแต่เธอตัวร้อนจี๋ยิ่งกว่าเมื่อคืนเสียอีก
"ฮึก อย่าไป แม่จ๋าอย่าทิ้งน้องขวัญ"
"ไม่ได้ทิ้ง ฉันแค่จะไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้ อยากช็อกตายหรือไง"
"ฮึก แม่จ๋าใจร้าย ใจร้ายเหมือนคุณเขมเลย..." เป็นคำตัดพ้อที่ทำเอาเขาเจ็บปวดไปด้วย เขมราชใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาที่หางตาคนตัวเล็กเบาๆ พร้อมโน้มหน้าจูบซับอย่างอ่อนโยน
"คุณเขมขอโทษ ต่อไปจะไม่เป็นคนใจร้ายกับเธออีกแล้ว รีบหายนะคะของขวัญของคุณเขม" เสียงทุ้มเอ่ยเป็นคำมั่นสัญญา ก่อนจะตัดใจลุกขึ้นมาหาผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้เธอ ในห้องเธอไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นและเครื่องใช้ไฟฟ้า ทำให้เขมราชต้องใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำอุณหภูมิปกติจากก๊อกน้ำในห้องน้ำ
เมื่
