ปิ๊งรักคุณแม่มือใหม่

เงื่อนไข...2

“งั้นหนูเก็บโต๊ะเสร็จแล้วหนูออกไปเลยนะคะ”

“อืม..ได้สิ” การันต์รับคำอย่างง่ายดาย ในขณะที่ปรารินก็ออกไปดูความเรียบร้อยอย่างอื่นภายในบ้าน เพราะยิ่งพ่อเลี้ยงการันต์ใจดีกับเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งต้องตอบแทนเขามากเท่านั้น

ปรารินจัดการทุกอย่างจนเรียบร้อย เด็กสาวรีบมาหายายทองที่บ้านด้วยความคิดถึง เมื่อเธอพบร่างของหญิงสูงวัยนั่งอยู่ เด็กสาวรีบวิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นยายทันที ด้วยความคิดถึงที่มันมากล้นอยู่เต็มหัวใจ

“ยายจ๋าหนูคิดถึงยายที่สุดเลยนะ” ปรารินหอมที่แก้มเหี่ยวย่นด้วยความคิดถึง

“เอ็งเป็นยังไงบ้างลูก ยายว่าเอ็งผอมไปนะ” ยายทองสำรวจที่ร่างกายของผู้เป็นหลานด้วยความห่วงใย

“ไม่ผอมหรอกจ๊ะยาย หนูอยู่ที่ไร่สบายดี พ่อเลี้ยงใจดีกับหนูมากเลย นี่ก็ให้ข้าวโพดพันธุ์ใหม่มาฝากยายด้วยนะจ๊ะ หนูจะอดทนจนเราส่งหนี้ให้พ่อเลี้ยงหมด แล้วหนูจะกลับมาอยู่กับยายนะจ๊ะ” ปรารินกล่าวด้วยความหวัง เธอรู้สึกดีใจที่เจ้าหนี้ของเธอเมตตาเธอถึงเพียงนี้

“เอ็งอย่าทำให้พ่อเลี้ยงผิดหวังนะที่ให้โอกาสเอ็ง ยายได้ยินมาว่าพ่อเลี้ยงไม่เคยให้โอกาสใครแบบเอ็งเลยนะ” ยายทองเตือนหลานสาวด้วยความหวังดี

“จ๊ะ...ยาย วันนี้พ่อเลี้ยงให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนยายได้จนเย็นเลยนะ เพราะพ่อเลี้ยงมีนัดกับเพื่อนที่ในเมือง หนูเลยไม่ต้องทำอาหารเย็นให้พ่อเลี้ยงทาน” ปรารินกล่าวด้วยความรู้สึกดีใจ

“ดีเลย ยายก็คิดถึงเอ็ง แล้วนี่น้อยหน่าหลังบ้านเรามันออกเยอะเลย ยายเก็บไว้ให้เอ็งว่าจะหาทางฝากไปให้เอ็งที่ไร่อยู่ พอดีวันนี้เอ็งมาเอากลับไปด้วยเลย” ยายทองลูบศีรษะเล็กด้วยความห่วงใย

“ขอบคุณนะจ๊ะยาย ยายไม่เคยลืมของโปรดหนูเลย เอ่อ..ว่าแต่ยายได้ข่าวน้านนท์บ้างมั้ยจ๊ะ” ปรารินเอ่ยถามถึงน้าชายผู้ที่ทำให้เธอต้องตกระกำลำบากเช่นนี้ ไม่เช่นนั้นเด็กสาวคงได้ทำงานพาร์ทไทม์และเรียนต่อไปด้วย แต่เมื่อมีเรื่องโฉนดที่ดินขึ้นมาเธอก็เลยต้องพักเรื่องการเรียน และหาทางใช้หนี้สินที่ตนไม่ได้ก่อให้จบสิ้น ก่อนที่จะกลับไปเรียนอีกครั้งหลังจากใช้หนี้สิน และได้โฉนดที่ดินคืนเรียบร้อยแล้ว

“ไม่ได้ข่าวหรอก...มันจะไปไหนก็ไปไอ้ลูกไม่รักดีพรรค์นั้น ยายไม่อยากเห็นหน้ามัน มันกล้าทำร้ายแม่มันแบบนี้ได้ยังไง” เมื่อกล่าวถึงอานนท์ยายทองก็ต้องเปลี่ยนท่าทีทันที นางไม่เข้าใจนางเลี้ยงลูกมาอย่างดี แต่ทำไมลูกชายของนางถึงเป็นคนที่กล้าทำร้ายบุพการีเช่นนี้ นี่คงจะเป็นเพราะผีการพนันมันเข้าสิงอย่างแน่นอน

“ยายอภัยให้น้านนท์เถอะนะจ๊ะ สักวันน้านนท์ต้องกลับใจมาเป็นลูกชายที่ดีของยายแน่นอน” ปรารินไม่อยากให้ยายทองผูกใจเจ็บกับอานนท์ เพราะเธอเชื่อว่าสักวันอานนท์จะกลับตัวมาเป็นคนดีเช่นเดิม

“ไม่ต้องไปพูดถึงมันหรอก ว่าแต่เอ็งกินข้าวมาหรือยัง ยายมีอ่องปูของโปรดเอ็งอีกอย่างน่ะ กินมั้ย?” ยายทองรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะนางยังรู้สึกเจ็บจนไม่สามารถให้อภัยบุตรชายได้ นางหวังแค่ว่าเวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น

“หือ..วันนี้ลาภปากแท้ๆ ทั้งน้อยหน่า ทั้งอ่องปู หนูไม่รอแล้วนะยายขอกินให้หนำใจเลย” ปรารินรีบผละออกจากอ้อมกอดยายตรงไปที่ครัวทันที

บ้านหลังนี้ถึงจะเก่าแค่ไหน แต่เด็กสาวก็ภูมิใจที่ได้เติบโตมากับยายทอง ผู้ที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เยาว์วัยด้วยความรักและเอาใจใส่ หลังจากที่บิดามารดาของเธอประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิตทั้งคู่ ตั้งแต่นั้นยายทองก็ทำหน้าที่เป็นทั้งพ่อและแม่ของเธอในคราวเดียวกัน ดังนั้นปรารินจึงยอมสละความสุขส่วนตัวทุกอย่างได้เพื่อยายทอง