เล่ออี้ทาบกายแกร่งเข้าหานาง ต้นขานุ่มบดเคล้าบนตักท่านอ๋องอย่างยั่วเย้าราวกับนางโลมอี้จีผู้ฝึกฝนมาอย่างดี
“ข้าหวงเจ้านักหวินซี มิอยากให้เจ้าไปพบหานตง”
“เชื่อใจข้าเถิดเล่ออี้ ในใจข้ามีเพียงท่าน”
“เจ้าคงไม่ทำให้ข้าเจ็บช้ำเช่นหวินชิง”
“ข้าบอกท่านไปร้อยรอบแล้วกระมังว่าดวงใจข้ามีเพียงท่าน”
“ข้าอยากตบแต่งเจ้าให้ถูกต้อง”
“ช่างน่าขัน ข้าอยู่ในตำแหน่งชายาเอกของท่านยังต้องตบแต่งอันใดอีก” นางจุมพิตริมฝีปากเขาอย่างหยอกเย้า
“ข้าอยากสู่ขอเจ้ากับท่านแม่ของเจ้า ตบแต่งให้เป็นเรื่องเป็นราว”
“ข้าต้องอยู่ในเงาหวินชิงตลอดไป ท่านตบแต่งข้ามิได้หรอก”
“ข้ามิได้อยากให้เจ้าใช้นามหรืออยู่ในเงาของนาง”
“เรื่องนี้เราควรจัดการภายหลังจากเรื่องทั้งหมดจบสิ้นลง”
“เรามาทำเรื่องหฤหรรษ์กันก่อนเถิด เจ้างามจนข้าใจสั่น”
เรือนร่างอวบอิ่มเคลื่อนกายทับบนตักชินหวางอ๋อง ปากบางเป็นผฝ่ายบดจูบร้อนแรงดุดันเข้าหา มือเรียวทั้งสอง
