1 การแต่งงานที่ไม่ต้องการ (NC 25+)
1719 คำ
“ปึก ปึก ปึก”
“อ๊าา! พี่ชิน นิตาเจ็บค่ะ”
“เจ็บก็ทนสิ อยากเป็นเมียฉันจนใช้มารยากับพ่อแม่ฉันไม่ใช่หรือไง”
“อ๊าา นิตาไม่ได้ทำนะคะ นิตาไม่รู้เรื่อง”
“หุบปาก เธอมีหน้าที่แค่บำเรอบนเตียงเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ต่อรองอะไรแม้แต่นิดเดียว”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”
“แม่ง ตอดชิบ”
ชินวุฒิสบถออกมาก่อนจะกระแทกท่อนเอ็นอวบใส่ร่องสาวภรรยาหมาด ๆ ไม่หยุด เขาไม่สนว่าเธอจะเจ็บหรือจะเสียวไหมรู้แค่อยากระบายอารมณ์ใส่คนตรงหน้าให้มากที่สุด
“ครางออกมาสิ ชอบฉันไม่ใช่หรือไง!”
มือหนาจิกผมยาวสีน้ำตาลอ่อนของคนตรงหน้าขึ้นมา นิตากัดฟันข่มความเจ็บจากการกระทำที่ไม่อ่อนโยนของเขาไว้และยอมทำตามคำสั่งเขาแต่โดยดี
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พี่ชิน”
“อาาา แบบนั้นล่ะ ร่องเธอมันตอดฉันไม่หยุด ชอบแบบนี้สินะ”
ปึก ปึก ปึก
เอวหนาดึงลำรักออกไปจนเกือบสุดปลายก่อนจะกระแทกลงมาอย่างไม่เบานัก นิตาสะดุ้งเฮือกเพราะความเจ็บและความเสียวที่แล่นไปทั่วร่าง
“อาาา ร่องเธอมันเสียวดีจริง ๆ”
ชินครางออกมาไม่ขาดปาก ความสาวของเธอทำเอาเขาแทบคลั่ง มันทั้งดูด ทั้งรัดจนเขาแทบเสร็จ เอวหนากระแทกใส่ร่องสาวซ้ำ ๆ จนเธอเสร็จสมนำไปก่อน
“อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหวแล้วค่ะ อ๊างงง”
นิตากระตุกไปทั้งร่างเมื่อถึงฝั่งฝันครั้งแรกในชีวิต ร่องสาวฉีดพ่นน้ำสีใสออกมาจนเลอะไปกับคราบเลือดบนที่นอน
“หึ เสียวจนน้ำพุ่งเลยหรือไงกัน ชอบแบบนี้สินะ”
เธอไม่ได้ตอบอะไรเขากลับไป ชายตรงหน้าไม่เหมือนกันคนที่เธอรู้จักและหลงรักเมื่อหลายปีก่อนสักนิด เขาป่าเถื่อนและไร้ซึ่งความเห็นใจจะมอบให้กับเธอ
“ลุกขึ้นมาสิ จะนอนอยู่อย่างเดียวหรือไง”
เขาพูดพร้อมกับดึงลำรักออกมาจากร่องสาวและออกแรงฉุดคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นนั่งควบเอวเอาไว้ พลางสอดแก่นกายเข้าไปในโพรงอุ่นอีกครั้ง
“จะ จุก....”
เธอยกมือดันหน้าอกเขาไว้เมื่อท่อนเอ็นร้อน ๆ เข้ามาจนสุด ความยาวของมันทำเอาจุกเสียดในท้องน้อย
“ขย่มมันซะ เอาให้แตกล่ะ”
“ตะ แต่นิตาทำไม่เป็น”
“หัดซะสิ มันจะไปยากอะไร คนหัวดีแบบเธอหัดไม่กี่ครั้งก็ทำได้แล้ว”
น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความดุดันและเกรี้ยวกราด มือหนาฟาดก้นอวบดังเพี๊ยะจนเป็นรอยมือเพื่อเร่งให้หญิงสาวขยับ
“อื้ออ พี่ชิน”
“อย่าให้พูดซ้ำสองนะ นิตา”
เขาเอ่ยเตือนเบา ๆ พร้อมกับคว้าเข้าที่เอวบางและออกแรงยกคนตัวเล็กให้ลอยขึ้นก่อนจะจับกระแทกลงมาใส่ท่อนเอ็นที่ยังเสียบคาร่องสาว
“อ๊า!!!”
“อาาา ข้างในเธอมันตอดฉันรัวเลยนะ”
นิตายกสะโพกผายขึ้นและทิ้งลงใส่แก่นกายเข้าช้า ๆ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นตามแรงอารมณ์ ชินอ้าปากกว้างดูดดึงยอดถันที่เด้งไปมาตรงหน้าดังจ๊วบสร้างความเสียวซ่านให้หญิงสาว เขาทิ้งรอยแดง รอยฟันไว้ตามอกขาวและคอระหงราวกับต้องการบ่งบอกถึงความเป็นเจ้าของ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!”
“แรงกว่านี้สาวน้อย ขย่มแบบนี้ทั้งคืนฉันก็ไม่เสร็จหรอก”
เขากระซิบบอกพลางขบเม้มตามติ่งหูเบา ๆ นิตาเกร็งขมิบร่องสาวอย่างไม่รู้ตัวทำเอาชินแทบเสร็จ เขาครางในคออย่างพอใจเมื่อคนตรงหน้าเชื่อฟังและเร่งจังหวะเอวบางขึ้นไปอีก
ปึก ปึก ปึก!
“อีกนิด ฉันจะเสร็จแล้ว”
เขากล่าวเร่งคนตัวเล็กพลางกระแทกเอวสวนขึ้นไปเป็นระยะ ๆ ก้นอวบเด้งกระแทกอัดหน้าขาเขาดังพั่บ ๆ พลางบดเอวยั่วอย่างไม่รู้ตัว เธอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสสวาทที่เขามอบให้จนหลงลืมความเกลียดที่เขามีต่อเธอ
“อาา ไม่ไหวแล้ว ร่องเธอมันจะเสียวเกินไปแล้ว”
เขาคำรามออกมาก่อนจะจับสะโพกผายเอาไว้มั่นและกระแทกลำรักสวนขึ้นไป นิตากอดคอคนตรงหน้าไว้ครางเสียงหวานอยู่ข้างหูของชิน
“อ๊า อ๊า จะเสร็จแล้วค่ะ อ๊าาา!!!”
“อึก! อ่าาา”
ชินกดแก่นกายเข้าไปในส่วนลึกสุดก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปจนเต็มร่องสาว ท่อนรักร้อน ๆ กระตุกตุบ ๆ ฉีดพ่นน้ำขาวขุ่นเข้าไปนานนับนาที นิตาเองก็หมดแรงจะทักท้วงได้แต่นอนซบไหล่หนาพลางหายใจหอบถี่
“อย่าเพิ่งตายไปซะก่อนล่ะ นี่มันแค่เริ่มเท่านั้น นิตา”
»»»»««««
“อืมม อะ โอ้ย....”
นิตาตื่นขึ้นในบ่ายของอีกวัน เมื่อคืนเขาใจร้ายกับเธอมากเอาแต่รังแกกันจนไม่ได้หลับได้นอนกว่าเธอจะได้พักก็เมื่อรุ่งสางนี้เอง
ร่องรอยจากการร่วมรักยังปรากฏอยู่ทุกที่ ทั้งบนที่นอนหรือตามโต๊ะที่เขาพาเธอไปสนุกราวกับเป็นของเล่น รวมทั้งร่องรอยตามเนื้อตัวด้วย
“ฉันจะทนได้ไหมนะ.....”
เธอพูดพร้อมกับพยายามพาร่างกายที่บอบช้ำไปยังห้องน้ำ เมื่อได้เห็นสภาพตัวเองในกระจกเธอก็แทบอยากร้องไห้ออก
ตามเนื้อตัวเธอมีแต่รอยดูดและรอยฟันอยู่เต็มไปหมด ร่องสาวเธอบวมแดงจากการใช้งานทั้งคืน เขาไม่อ่อนโยนเลยกับครั้งแรกของเธอมันมีแต่ความเอาแต่ใจและความโกรธสำหรับเซ็กส์เมื่อคืน
“ทำไมพี่ชินต้องทำกับนิตาขนาดนี้ด้วย นิตาไม่ได้อยากแต่งงานกับพี่เลยนะ”
เธอร้องไห้ออกมาหน้ากระจกด้วยความสมเพชตัวเอง ไม่เคยคิดเลยว่ารักแรกของเธอจะโหดร้ายได้ถึงเพียงนี้
นิตา หญิงสาว วัย 24 ปี ที่เพิ่งเรียบจบหมาด ๆ พ่อแม่เธอเสียตั้งแต่ยังเด็กด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์และเหลือเพียงเนเน่น้องสาวที่อายุไล่เลี่ยกันไว้เพียงคนเดียว
เธอรู้จักกับชินวุฒิเพราะถูกครอบครัวเขารับเลี้ยงมาตั้งแต่ 7 ขวบ ตอนนั้นชินอายุ 15 ปีแล้ว กำลังเป็นหนุ่มและเป็นพี่ชายที่แสนจะใจดีกับเธอสองพี่น้องเสมอมา
เธอเข้าเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งตามที่พ่อของชินต้องการและเป็นเด็กเรียนดีมาตลอด นิตาตั้งใจว่าเมื่อเรียนจบเธอจะเข้าทำงานที่บริษัทของชินเพื่อตอบแทนครอบครัวนี้ที่อุตส่าห์รับเธอกับน้องมาเลี้ยงดู
ทว่าทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมดเมื่อพ่อและแม่ของชินกลับเกิดอุบัติเหตุทางเครื่องบินตอนที่กำลังบินกลับไทย เครื่องบินเกิดเสียการควบคุมและตกลงกลางทะเล ไม่มีผู้รอดชีวิตแม้แต่รายเดียวรวมทั้งพวกท่านด้วย
“นิตาเสียใจด้วยนะคะพี่ชิน พวกท่านไปสบายแล้วค่ะ พี่ชินอย่าดื่มเหล้าอีกเลยนะคะ”
นิตาเข้ามาปลอบใจคนที่เหมือนพี่ชายของเธอด้วยความห่วงใย ตั้งแต่เขารู้ข่าวก็เอาแต่กินเหล้าและขังตัวเองไว้ในห้องไม่ยอมออกมาพบเจอใครสักคน
“ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับพ่อแม่พี่ด้วย พี่ไม่เหลือใครเลย ทั้งพ่อทั้งแม่....”
“พี่ชินยังมีนิตากับเนเน่นะคะ ทั้งสองท่านเป็นผู้มีพระคุณของนิตากับน้อง พวกเราจะคอยอยู่ข้าง ๆ พี่ชินเองค่ะ”
“สัญญากับพี่นะ ว่าจะไม่ทิ้งพี่ไปอีกคน...”
“สัญญาค่ะ”
นิตารับปากไปโดยที่ไม่รู้ถึงผลที่จะตามมา จนกระทั่งวันนั้นมาถึง วันเปิดพินัยกรรมของชีวินที่เป็นพ่อของชินและเป็นวันที่ชีวิตเธอจะพลิกผันจากหน้ามือไปเป็นหลังมือ
หลังจากการตายของทั้งสองท่านราว ๆ 1 เดือน วันเปิดพินัยกรรมก็มาถึง นิตาถูกสั่งให้เข้ารับฟังเนื้อหาข้างในพินัยกรรมด้วยเพราะมีบางส่วนที่ชีวินกล่าวถึงเธอและมันก็คือสิ่งที่ทำให้ชินมองเธอไปเป็นคนล่ะคน
“ข้าพเจ้า นายชีวิน ขอรับรองว่าตอนที่เขียนพินัยกรรมฉบับนี้ข้าพเจ้ามีสติสัมปชัญญะครบถ้วนสมบูรณ์ดีทุกประการ ข้าพเจ้าขอมอบทรัพย์สินทั้งหมดของข้าพเจ้าให้แก่นายชินวุฒิผู้เป็นบุตรชายแต่มีข้อแม้อยู่สองประการ ข้อแรก นายชินวุฒิต้องทำการส่งเสียเลี้ยงดู น้องสาวของนางนิตากานต์ จนจบกระศึกษาสูงสุดที่เจ้าตัวต้องการ และข้อสอง นายชินวุฒิต้องแต่งงานกับนางสาวนิตากานต์ ภายในสามเดือนหลังข้าพเจ้าเสียชีวิต หาไม่ทำตามแล้วทรัพย์สินทุกอย่างจะตกเป็นของนางสาวนิตากานต์แต่เพียงผู้เดียว”
“ไม่จริง พ่อไม่มีทางบังคับให้ฉันแต่งงานกับใครแน่ ๆ ฝีมือใครมันปลอมแปลงพินัยกรรมหรือเปล่า!”
“คุณชินครับ พินัยกรรมถูกเก็บรักษาเป็นอย่างดีภายในตู้เซฟที่มีคนรู้รหัสเพียงสามคน คือผมและพ่อแม่ของคุณเท่านั้น มันไม่มีทางเป็นของปลอมอย่างแน่นอนครับ”
“โธ่เว้ย!!!”
ชินสบถออกมาอย่างหัวเสียและหันมามองนิตาด้วยสายตาแข็งกร้าว
“เป็นเพราะเธอใช่ไหมนิตา เธอทำบ้าอะไรลงไป!”
หลังทนายออกไปชินก็หันมาแผดเสียงใส่หญิงสาวที่นั่งอึ้งอยู่ เขาโกรธมากที่พินัยกรรมของพ่อสั่งให้เขาแต่งงานกับเธอ ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องพรรค์นี้จะเกิดกับเขาได้
“พี่ชิน นิตาไม่รู้เรื่องจริง ๆ นะคะ”
“อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะฉันนะ!!”
“อ๊ะ!”
ชินปัดมือบางที่เอื้อมมาแตะเขาอย่างไม่ใยดี ในตาของเขามีแต่ความเกลียดชังที่เอ่อล้นออกมาจนนิตาสัมผัสได้ เขากลายเป็นคนที่เธอไม่รู้จักในเวลาเพียงไม่กี่นาทีหลังเปิดพินัยกรรม
“ฉันเกลียดคนเจ้าเล่ห์แบบเธอที่สุด นิตา เธอทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงกัน....”
- ผู้เขียน
