สองปีต่อมา...
หลังจากที่ผมเรียนจบเรียบร้อยแล้ว และมีคนรักอย่างแพรวาอยู่เคียงข้างทุกความสำเร็จของผม ไม่ว่าจะวันรับปริญญาที่เพิ่งผ่านไปไม่กี่เดือนก่อน หรือแม้กระทั่งวันที่ผมเข้ารับตำแหน่งในบริษัทที่พ่อได้เตรียมไว้ให้ผมดูแล แพรวาก็ยังอยู่เคียงข้างผมเสมอ
ผมดีใจมากที่ทุกก้าวของผมมีผู้หญิงที่รักและพร้อมเอาใจช่วยผมอยู่เคียงข้างด้วยกันตลอดแบบนี้ ในชีวิตผมที่ไม่เคยมีอะไรเลย แลดูเหมือนจะว่างเปล่า เปล่าเปลี่ยวและน่าเบื่อมากๆ พอมีแพรวาเข้ามายุ่งวุ่นวาย ผมยอมรับเลยว่าเธอทำให้ชีวิตของผมมีชีวิตชีวามากขึ้น และก็ทำให้ชีวิตของผมไม่น่าเบื่ออีกต่อไป
เพราะฉะนั้นแล้ว วันที่เธอบอกว่าจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับผมอีกวันนั้น มันเลยทำให้ผมกระวนกระวายมาก ก็ใครมันจะไปยอมละครับเข้ามาทำให้ผมรู้จักความรัก รู้จักความสุขจากเธอ แล้วจู่ๆ จะเดินออกไปง่ายๆ ผมก็ไม่ยอมดิ
ดังนั้นแล้ว วันนี้เราสองคนก็เลยหมั้นกันครับ...
ใช่ครับ ณ ตอ
