ยามเช้าอวี้เฟิ่งตื่นตามปกติของทุกๆ วัน นางเห็นสหายที่ยังไม่ตื่น แต่ว่านางต้องเข้าเฝ้ายามเช้าก่อนที่ต้าหวางจะตื่นบรรทม นางจึงล้างหน้า จึงต้มน้ำอาบชำระร่างกายในทุกๆ วันแม้จะหนาวเพียงใดก็ตาม เมื่อเสร็จกิจอาบน้ำ นางกลับรู้สึกว่านางกลับมาได้อย่างไร ใครเป็นคนพากลับมากันนะ แต่ว่ากลับจำอะไรไม่ได้เลย
อวี้เฟิ่งเดินเข้ามาในหยางหมิงกง นางเดินมาในห้องพระบรรทม เห็นว่าต้าหวางทรงไม่ได้อยู่บนพระแท่น นางจึงมองไปห้องสรงก็ไม่อยู่ นางจึงเดินไปที่ห้องทรงพระอักษร นางกลับเห็นต้าหวางทรงอยู่ที่ระเบียง นางหมายจะเดินกลับไป ทว่าทรงสดับขึ้นทำให้นางหยุดชะงัก
“หลับสบายหรือไม่”
ต้าหวางทรงตรัสเช่นนี้ อวี้เฟิ่งเริ่มตะขิดตะขวงใจขึ้นมาว่า เกิดอะไรขึ้นหรือไม่ ไม่ทันที่นางคิดสิ่งใดต่อ ต้าหวางทรงดำรัสขึ้นมาทันที
“เสี่ยวเฟิ่ง ข้าจะรับเครื่องบรรณาการจากแคว้นตัน และเครื่องบรรณาการนั้นคือกงจู่งแห่งแคว้น เจ้าคิดว่าเช่นไรหรือ” ต้า
