ต่อจากนั้นเพียงสามวันเท่านั้น ก็รู้ว่าคำขู่ของภาธรไม่ได้ผล ทักษ์ดนัยเข้ามารายงานเกี่ยวกับปวริศา และทำให้ชายหนุ่มหน้าตึงไปทีเดียว พร้อมกับกระแทกลมหายใจแรงๆ ออกมา
“คุณหวานออกหางานใหม่ครับ”
“เธอเข้ามาเก็บของหรือยัง”
“ยังครับ แต่คุณสรวิศให้คนเอาจดหมายลาออกมายื่นครับ”
ก่อนทักษ์ดนัยจะรายงานอีกประโยคพร้อมกับมองปฏิกิริยาของเจ้านายเพราะคิดว่ามันจะรุนแรงกว่าเก่า ซึ่งก็จริง
“แล้วเธอก็หนีคนของเราครับ”
เขาได้รับสายตรงจากลูกน้องและก็ได้ออกคำสั่งให้เร่งตามหาแล้ว แต่ยังไม่พบ
ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นขยี้ผมก่อนเสยอย่างหงุดหงิดเพราะความรู้สึกห่วงนั้นไหลเข้าทรวงมากกว่าเดิมพร้อมกับอยากจะจับร่างเล็กมาตีก้นสั่งสอนให้เข็ดในความพยศ พลางบอกเสียงเข้มและโบกมือไล่ให้ออกไป
“ฉันจะจัดการเอง”
คนสนิทก็โค้งตัวลงเล็กน้อยแล้วออกไปตามคำสั่ง
ชายหนุ่มสั่งชัตดาวน์เครื่องโน้ตบุ๊กพร้อมพับหน้าจอลงก่อนจะลุกจากเก้าอี้
