ที่เรือนจำ
นารี...
"แม่สบายดีมั้ยคะ" ฉันยกหูโทรศัพท์ขึ้นแล้วถามแม่ ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องเยี่ยมญาติฉันนั่งอยู่ตรงข้ามกับแม่ของฉันที่อยู่ในชุดนักโทษโดยมีลูกกรงและกระจกกั้นกลางเราพูดกันผ่านโทรศัพท์แต่เราก็ยังมองเห็นหน้ากันอยู่ แววตาของแม่ที่ฉันเห็นมีแต่ความเศร้า
"แม่....สบายดีลูก แล้วนา...." แม่มองมาที่ใบหน้าฉันแม้ฉันจะใช้ผ้าคลุมไว้ก็ตามแม่มองด้วยแววตาเศร้าจนฉันรู้สึกสงสารแม่
"หนูสบายดีค่ะหนูสบายดี ฮึก ฮึก" แล้วน้ำตาฉันก็ไหลออกมาเมื่อได้ยินแม่ถามว่าฉันสบายดีไหมน้ำเสียงของแม่แฝงไว้ด้วยความเป็นห่วงฉันรู้สึกได้
"แม่ขอโทษเพราะแม่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเพราะแม่ถึงทำให้นาต้องเป็นแบบนี้ ตอนนี้แนนก็รู้สึกผิดจนไม่กล้าออกมาเจอนา เราสองคนกำลังรับกรรม แม่ไม่ขอให้นายกโทษหรือให้อภัยแม่กับน้องหรอกนะเพราะเราทำเลวกับนาไว้มากเหลือเกิน แม่ทิ้งนาไปตั้งแต่เกิดยังไม่พอยังจะกลับมาหานาเพื่อที่จะหลอกนาไปขา
