ของหวงภิภักดิ์

น้ำหรือวารุณี คือพนักงานขายในโชว์รูมรถแห่งหนึ่ง ที่พลั้งพลาดไปมีอะไรกับเจ้าของโชว์รูมในวันงานเลี้ยงปิดยอดขายประจำปี แต่เธอก็แมนพอที่จะไม่สานต่อ และปล่อยให้คืนนั้นผ่านไปราวกับวันไนท์ที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไร แต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าร่างกายของเธอมันเรียกร้องเพียงแต่เขา คุณภิ หรือ ภิภักดิ์ วรภักดิ์ เจ้าของโชว์รูมวรภักดิ์ที่ได้รับสืบทอดต่อจากครอบครัวหลังทั้งผู้เป็นพ่อและแม่เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตไปพร้อมกัน เขาใช้ชีวิตอย่างเดียวดายในบ้านหลังใหญ่มีความเหงาเป็นเพื่อนคุย แม้ว่าจะคบ ๆ เลิกกับผู้หญิงหลายคน แต่ผู้หญิงที่ชื่อหวาน หรือ หยาดฟ้า อุษณา เป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวที่เขาควงนานที่สุด หลังผ่านคืนนั้นมาหลายเดือน แต่ไม่ทำให้ภิภักดิ์ลืมเลือนไม่ได้เลย ทุกครั้งที่มองพนักงานขายของตัวเองที่ชื่อน้ำ กับดวงตาแสนว่างเปล่าราวกับเรื่องระหว่างเราเป็นแค่ลมที่ผ่านพัดยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดใจ และจ้องหาเรื่องจับผิดเธออยู่ตลอดเวลาในเรื่องงาน แต่ที่จริงคืออยากรู้ว่าเธอคิดอย่างไรกับเขากันแน่ ‘ทำไมต้องคิดถึงวะ!’ เสียงอุทานในสมองกับเสียงหัวใจดังตีกันจนรวน ทำให้เขาไม่มีสมาธิในการทำงาน “คนลืมง่าย” เขาสบถแล้วก็พ่นลมหายใจตั้งสมาธิทำงานต่อ แต่เขาหารู้ไม่ว่าภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นเจ็บปวดไม่ได้น้อยไปกว่าเขาเลย เธอจำทุกท้วงท่าการเคลื่อนไหวบนเตียงระหว่างเธอกับเขาได้ดี ดีเสียจนเธอแอบเก็บไปฝันและยิ้มให้ตัวเองทุกครั้งยามคิดถึง แต่ว่าไม่สามารถทำแบบนั้นในโลกความจริงได้อีก เพราะตัวเองไม่อยากคิดผูกมัดเขาด้วยเรื่องบนเตียง ตอนนั้นอยากตบปากตัวเองนักที่พูดว่า ‘เราสองคนก็แค่เมา’ แต่ตอนนี้ทำได้แค่มองเขาที่เหมือนอยู่สูงเสียดฟ้า กับคนที่คู่ควรของเขาที่ชื่อหยาดฟ้า