ตอนที่ 30
ลาก่อน
ฉันไม่รู้เลยว่าตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกยังไง ความรู้สึกที่โกรธจนสั่นเทา ความรู้สึกที่หัวใจแตกสลายอีกครั้ง ความรู้สึกที่เหมือนกับคนที่กลับมาโง่งมเพราะคนเดิม ความรู้สึกของคนที่เจ็บแล้วไม่เคยจะจำ
ถึงแม้ว่าจะพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมาแต่สำหรับฉันในเวลานี้มันกลับยากมากเหลือเกิน ฉันหันหลังพร้อมกับก้าวเท้าออกมาจากห้องทำงานของพี่เธียร เพราะไม่อยากให้ผู้ชายคนนี้ได้เห็นว่าฉันนั้นเสียน้ำตาให้กับเขาอีกครั้ง ฉันไม่ได้หันไปมองหน้าของเขาและพี่เธียรเองก็ไม่แม้แต่จะรั้งฉันไว้ด้วยซ้ำ หากเขาเรียกฉันไว้สักนิดฉันก็พร้อมที่จะหยุดเท้าลงทันทีแท้ ๆ
ไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจุดเริ่มต้นมาจากเรื่องไหน ทั้งหมดที่พี่ทำลงไปเพราะอะไร หรือเพียงแค่เขาคิดเพียงแค่อยากเล่นสนุกกับฉันอย่างที่เขาพูดออกมาเท่านั้น
“โง่สิ้นดี! มารียาเธอมันโง่สิ้นดี!”
ฉันเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานก่อนจะเก็บข้าวของที่สำค
