“ก็เจ้านั่นแหละที่บอกให้ข้าพูด ข้าบอกเจ้าแล้วว่าเพิ่งจะถูกทักมาให้พูดน้อยๆ”
พ่อบ้านหวังยังไม่เข้านอนเขาออกมาเดินตรวจตราความเรียบร้อยภายในจวน สายตาระแวดระวังภัยตามหน้าที่พ่อบ้านใหญ่เหลือบเห็นว่าผู้เป็นนายยังไม่เข้านอนเมื่อกำลังจะเดินเข้าไปทักก็เห็นว่านายท่านของเขาเดินมุ่งหน้าไปที่เรือนนอนของฮูหยินแล้ว
“ฮูหยินก็ไม่อยู่นายท่านจะไปทำอะไรที่เรือนนั้น”
ช่วงนี้พ่อบ้านหวังเห็นนายท่านกินข้าวไม่ค่อยลงเขาสั่งให้แม่ครัวลองทำอาหารแปลกใหม่หลายอย่างขึ้นตั้งสำรับก็ไม่เห็นว่าจะพร่องไม่รู้ว่าแม่ครัวที่จวนนี้รสมือตกลงไปหรือแท้ที่จริงแล้วท่านแม่ทัพคิดถึงใครที่หายไปจากจวน
“วิถีคนปากแข็ง” พ่อบ้านหวังอมยิ้มแล้วส่ายหน้า
เมื่อลู่เคอตัวมาถึงเรือนนอนของนาง เขามองเข้าไปด้านในด้วยใจเหม่อลอยเวลานี้นางจะเข้านอนหรือยัง นางดื้อดึงเหลือประมาณ เขาไม่อนุญาตให้นางไปจากจวนนางก็รั้นจะไป เขาควรจะปิดตายเรือนของนางดีหรือไม่ ล
