พอรถจอดสนิทในบริเวณที่ทางคณะกรรมการของตลาดน้ำจัดพื้นที่เอาไว้ ภาพที่เห็นคือบรรยากาศทางเข้าตลาดน้ำร่มรื่นด้วยแมกไม้ ตลาดน้ำแห่งนี้เกิดจากการรวมตัวของชาวบ้าน พ่อค้าแม่ค้าในตลาดส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านในละแวกนี้ แล้วทางตลาดยังขอความร่วมมือให้พ่อค้าแม่ค้าแต่งกายด้วยชุดไทยสมัยโบราณดูสวยงาม เมื่อเดินเข้ามาข้างในจะรู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปเมื่อหลายร้อยปีก่อน
แต่ที่เด่นเป็นสง่าคือเรือนขนมปังขิงสีขาวที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางตลาด ดูเหมือนว่ามันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาพร้อมตลาด แต่สร้างขึ้นมานานแล้ว เพียงแต่ได้รับการรีโนเวตใหม่และให้คงรูปแบบเดิมเอาไว้
พชรคว้ามือเล็กไปกุมเอาไว้ “ไปเรือนขนมปังขิงกัน ที่นั่นแหละคาเฟ่ขนมไทยที่ผมเล่าให้คุณฟัง”
วราลีมองเรือนสีขาวสร้างขึ้นด้วยไม้แลดูประณีต ซึ่งเรือนไทยทรงนี้ได้รับอิทธิพลมาจากสถาปัตยกรรมแบบตะวันตก ตกแต่งด้วยลวดลายสวยงาม แต่ก่อนที่จะมาเป็นคาเฟ่ขนมไทย เรือนขนมป
