พอรถคันหรูเลี้ยวเข้าบ้าน พระอาทิตย์ที่เฉิดฉายก็เริ่มหรี่แสงลงเพราะจวนเจียนจะหกโมงเย็นแล้ว เห็นแม่บ้านและสาวใช้ที่หามาดูแลบ้านช่วยวราลียังทำงานอยู่ เขาก็ยิ้มออกมาเล็กๆ มีคนช่วยแบบนี้ แม่ของลูกจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก มีเวลาไปทำงานอย่างอื่น
แต่กระนั้น วราลีก็ยังไม่หยุดขยัน คอยรับออร์เดอร์ทำขนมไทยจากลูกค้าเก่าๆ ที่ยังแวะเวียนโทรมาสั่งเช่นเคย แม้พชรจะแนะนำว่า หากวราลีอยากจะยึดการทำขนมไทยเป็นอาชีพก็ควรจัดทำสูตรให้เป็นมาตรฐาน และอบรมพนักงาน ฝึกสอนการทำขนมไทยให้ชำนาญ ส่วนเธอคอยควบคุมบริหารงานก็พอ
ทว่าวราลีก็ยังแอบกลัดกลุ้ม “คุณจะเปิดร้านขนมไทยให้ลี แล้วถ้าปีหน้าเราย้ายกลับเชียงใหม่ แล้วลีจะทำยังไงกับร้านล่ะคะ ให้คนอื่นดูแล ลีเป็นห่วงเรื่องคุณภาพของขนม”
พชรกุมมือเล็กเอาไว้ “หากสูตรขนมของเราดี คนทำทำตามสูตร มันก็ต้องออกมาดีสิครับ ถ้าอย่างนั้น ร้านดังๆ ที่มีแฟรนไชส์เขาจะทำยังไง เจ้าของกิจการไม่สาม
