14 | หนูทดลอง (NC18+)

1792 คำ

14 หนูทดลอง เขานั่งดูได้สักพักก็เห็นว่าชัญญ่าเดินอ้อมโบสถ์มาเจอมลแค่คนเดียว สองคนนั้นคุยกันนิดหน่อยก็ชวนกันกลับไปที่ศาลา ก่อนที่โดมจะตามเข้าไปทีหลัง หมอปรินซ์ไม่ลงจากรถไปนั่งฟังพระสวดให้ใครสงสัย เขาถอยรถแล้วขับออกจากวัดไปทันที ตอนนี้เพื่อนของใบชาที่ดูไว้ใจได้ที่สุดคือมล แต่เขายังไม่วางใจร้อยเปอร์เซ็นต์คงต้องให้คนตามดูผู้หญิงคนนี้ก่อนสักพัก ระหว่างทางกลับใช้เวลาค่อนข้างนาน นอกจากรถติด ฝนตก ยังมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นข้างหน้าจนต้องจอดรอเจ้าหน้าที่เคลียร์ถนน หมอปรินซ์นั่งเงียบๆในรถ เขาไม่เปิดเพลงฟัง ไม่ฟังวิทยุ ตาจ้องไปข้างหน้าชอบความเงียบนี้ที่สุด แต่หัวมันดันนึกถึงใครบางคนจนได้... ถ้ายัยนั่นยังนั่งอยู่เขาจะกลับไปด่าให้หลาบจำ เขาหยิบมือถือขึ้นมาดูใช้นิ้วโป้งยาวเลื่อนกดเข้าแอพพลิเคชัน รอโหลดสักพักก็เห็นภาพในห้องโถง โล่งอกที่ไม่เห็นใบชานั่งอยู่แล้ว จานข้าวไข่เจียวยังตั้งอยู่ที่เดิม แล้วคนหายไปไหน? หมอปรินซ์พยายามเลื่อนหาเปิดดูกล้องในห้องแล็บก็ไม่เจอเธอ ห้องนอนเขาก็ไม่มี รวมถึงห้องหนังสือก็ว่างเปล่า แล้วเขาก็กลับมาดูห้องโถงอีกครั้ง สายตานิ่งๆเบิกขึ้นทันใดเมื่อเห็นคนตัวเล็กปิดตู้เย็น แล้วเดินถือน้ำแร่หนึ่งขวดมากลางบ้าน ใช่... เต็มตา... ใบชาไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น เธอเปลือยเปล่าจนสองเรียวนิ้วต้องขยับซูมดู พอคิดได้ก็รีบเลื่อนออกทันที ก่อนที่คุณหมอหนุ่มจะโยนมือถือไว้ที่ข้างเบาะแล้วไม่สนใจมันอีก เขานั่งจับพวงมาลัยรถมั่นตามองตรง รอว่าเมื่อไหร่เจ้าหน้าที่จะเปิดทางสักที ในอกมีความร้อนใจแปลกๆ จนกระทั่งทางเปิดมีรถขยับด้านหน้า สายตาไร้อารมณ์ก็ปรายมองกระจกมองข้างแล้วตบไฟเลี้ยวเปลี่ยนเลนทันที เขาไม่เคยรีบกลับบ้านเท่านี้มาก่อน เพราะผู้หญิงคนนั้นคนเดียวที่ทำให้ต้องวุ่นวายแบบนี้ บอกกี่ครั้งว่าห้ามแก้ผ้า ทำไมสมองไม่หัดจำอะไรบ้าง »——————•♛•——————« มาถึงเร็วกว่าที่คิด... มีสติอีกทีรถปอร์เช่ไทคานน์ก็จอดนิ่งที่โรงรถแล้ว หมอปรินซ์ถอนหายใจออกมาเบาๆ หยิบมือถือที่เบาะข้างคนขับแล้วเปิดประตูลงจากรถ จากนั้นสแกนลายนิ้วมือเปิดประตูบ้านเข้าไป เข้ามาในบ้านก็รู้สึกได้ว่าอากาศร้อนกว่าปกติ เขาลืมสนิทว่าได้ตั้งระบบไว้ ว่าถ้าตัวเขาออกจากบ้านล็อกผ่านลายนิ้วมือด้านนอกระบบแอร์ในห้องโถงจะตัดอัตโนมัติ ที่ใบชาแก้ผ้าคงเป็นเพราะเธอร้อนแล้วเปิดแอร์ไม่เป็น หมอปรินซ์ยืนมองใบชายืนเปลือยเปล่านานเท่าไหร่ไม่รู้ หน้าอก เอวคอด ร่องสาวนั้น... จริงอยู่ที่มันยังไม่ทำให้เขาแข็งจนสุดทนทาน แต่ก็น่ามองจนเขาเริ่มแปลกใจตัวเอง จนกระทั่งเธอก้าวมาหาหมอปรินซ์ก็ดึงสายตากลับมามองหน้าเธอทันที “คุณหมอกลับมาแล้ว” “ไปใส่เสื้อผ้าซะ” เขาดุเธอ “แบบนี้ไม่ได้เหรอคะ...” “ไม่ได้” คนตัวเล็กเดินมาหา มองใบหน้านิ่งเรียบของนายแพทย์หนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูตาละห้อย จนเขาต้องเอ่ยย้ำอีกครั้ง “คราวหลังอย่าเดินแก้ผ้าแบบนี้อีก” พูดจบก็เดินตรงสวนเธอไป ใบชาจึงเดินตามหลังไปติดๆ แต่เมื่อเขาหยุดคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ให้กลางคัน ใบหน้าสวยก็ชนพลั่กกับแผ่นหลังเขาสุดแรง หมอปรินซ์หันกลับมาทันที ถึงเขาจะเหนื่อยหน่ายเป็นสองเท่าแต่ก็คว้าแขนเล็กไว้หมับกันเธอล้ม “มีสติกว่านี้ อย่าเหม่อ” “อะ อ้อ... ค่ะ จะไม่เหม่อค่ะ” ตอบจบเธอก็เงยขึ้นและช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลา พยายามยกมือสวยขึ้นไปสัมผัสกับใบหน้าเขา เพราะสังเกตเห็นว่าเขาเหนื่อยล้าผิดปกติ หัวใจดวงน้อยๆเริ่มมีความรู้สึกกับผู้ชายคนนี้ เธอรู้สึกเป็นห่วง อยากถามว่าวันนี้อะไรต่างๆผ่านไปด้วยดีไหม? แต่ทว่าใบหน้านั้นเอียงหลบ และเขาก็รีบใช้ผ้าขนหนูพันรอบตัวเธอแล้วจับมือลง “อาบน้ำรึยัง” หมอปรินซ์ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และมองไปทางอื่น “ยังเลยค่ะ” “ไปอาบซะ แล้วไปนอน วันนี้ฉันไม่มีเวลาสอนอะไรเธอทัั้งนั้น” แล้วเขาก็ทิ้งเธอไว้กับความงงงวยหันหลังเดินจากไปแต่ใบชารีบเดินตามไปดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวไว้ คนตัวสูงจึงหยุดเดิน และถามกลับมาด้วยน้ำเสียงแอบห้วน “มีอะไรอีก” “เอ่อใบชา อาบ... ไม่เป็น” เท่านั้นแหละหมอปรินซ์ก็ถอนหายใจออกมาทันที ก่อนที่จะหมุนตัวกลับไปมองหน้าเธอด้วยสายตาเหนื่อยล้าปนหงุดหงิด “ฉันเคยสอนเธอแล้ว จำไม่ได้?” “ลืมแล้วค่ะ คุณหมอพอจะอาบให้ใบชาได้ไหมคะ” “...” “นะคะ” เขายอมรับว่าหงุดหงิด เพราะลึกๆหมอปรินซ์รู้ดีว่าความอดทนของเขากำลังลดลงทุกทีที่ใกล้ชิดเธอในสภาพแบบนี้ ยิ่งในห้องน้ำยิ่งยากต่อการทน มันแคบ มันเห็นหมด แต่ก็เข้าใจว่าเธอเพิ่งฟื้นจากความตาย สองวันมานี้เรียนรู้อะไรมามาก คงมีลืมบ้างเป็นธรรมดา ใบหน้านิ่งเรียบจึงพยักหน้าช้าๆ “อืม ตามมา” เมื่อมาถึงห้องน้ำนายแพทย์หนุ่มก็ทำเช่นเดิม ชี้ให้เธอไปยืนในโซนเปียก คว้าฝักบัวมาถือ ใบชาจึงปลดผ้าเช็ดตัวออกเดินโชว์ผิวขาวเนียนและทรวดทรงเข้าไปยืนใต้ฝักบัว จากนั้นหันหลังให้เขาเตรียมบีบสบู่เหลวเท่าที่จำได้ “บีบสบู่” เมื่อเขาเริ่มสอน เธอก็เริ่มทำตาม “ถูตามตัว ทุกซอก ทุกมุม” กว่ามือที่ปั๊มสบู่จะถึงตัวก็โดนน้ำจากฝักบัวล้างออกจากมือเธอหมดแล้ว หมอปรินซ์ปรายตาไปเห็นพอดีแล้วชักขัดใจ ก่อนหน้านี้ที่เคยอาบไปที่คิดว่าล้างออกเกลี้ยง จริงๆแล้วสบู่เหลวได้ถึงตัวเธอรึเปล่า? เขาจึงปิดน้ำแล้วส่งมือไปปั๊มสบู่เหลวมาใหม่ จากนั้นรีบชโลมถูตามแผ่นหลังเนียนอย่างลวกๆอย่างไม่เต็มใจ แต่เมื่อมือใหญ่สัมผัสผิวเธอไปพร้อมกับความลื่น บางสิ่งบางอย่างก็วูบแล่นเข้ามาในอกข้างซ้าย เลือดในกายสูบฉีดไล่ขึ้นมาถึงใบหน้า เขามองมือตัวเองที่ตอนนี้เคลื่อนช้าๆไปตามแผ่นหลังเนียน มันย้ายไปตามเอวคอด ลูบผ่านความลื่นอย่างหยุดมือไม่ได้ ถึงสมองจะสั่งให้หยุดแค่ไหน มือเขายิ่งขยับ ยิ่งเกเร จนกระทั่งใบชาหันมามือหนาก็เคลื่อนไปตามผิวกายด้านหน้าเธออัตโนมัติ มาถึงหน้าท้อง เคลื่อนขึ้นใต้ราวนม... และในที่สุดเขาก็เผลอลูบผ่านทรวงอกสวยๆนั่นจนผ่านเม็ดทับทิมกลางอกสีชมพู “อื้ม...” เจ้าของกายส่งเสียงออกมาในลำคอ สายตาที่งงงวยและตกใจกับตัวเองมองหน้าเธอทันที ตอนนี้ดวงตาใสซื่อแปรเปลี่ยนเป็นปรารถนา เธอมองเขา เขามองเธอ คอเริ่มแห้งผากขึ้นเรื่อยๆจนต้องเป็นฝ่ายถามขึ้นมากลบเกลื่อน “เป็นอะไร” “ตอนมือคุณหมอผ่านตรงนี้...” เธอชี้ไปที่จุกสีหวานจนเขากดตามองตาม “มันทำไม?” “มัน... วูบวาบค่ะ” เสียงใบชาตอบกระเส่าจนละลายก้อนน้ำแข็งที่เกาะตามตัวนายแพทย์ปรัชวิชญ์ “...” เขาเงียบ... เพื่อตั้งสติ หักห้ามตัวเอง แต่ทว่า... “แต่วูบวาบตรงนี้นะคะ” สายตาคุณหมอหนุ่มกดลงต่ำอีกเมื่อเธอชี้ที่ความสาวกลางกายตัวเองเป็นตำแหน่งที่สอง ก่อนที่เธอจะวอนขออย่างใสซื่ออีกรอบ... “คุณหมอตรวจให้ใบชาได้ไหม มันปกติรึเปล่า” ไม่พูดเปล่าเลย... เธอยังจับมือเขาลงไปด้วย และหมอจำเป็นในเวลาที่ไม่จำเป็นก็ไม่คิดยั้งมือหรือชักมือกลับ เขาปล่อยมืออิสระจนมันไปหยุดส่วนนั้น ความนุ่มนิ่มทำหัวใจที่เต้นผิดจังหวะอยู่แล้วพลันเต้นหนัก แก้มคุณหมอปรินซ์เห่อร้อนจนรู้สึกถึงเหงื่อชื้นตามขมับสองข้าง เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสของผู้หญิง และสัญชาตญาณชายก็สั่งให้อยากรู้มากกว่านี้ มันสั่งให้เขาค่อยๆกดนิ้วกลางเข้ากลางร่องกุหลาบ ขยับซ้าย... ขยับขวา... เปิดกลีบสีชมพูระเรื่อออกช้าๆเข้าไปหาเกสรด้านใน และมองใบหน้าเธอด้วยสายตาท้าทาย ครางออกมาสิ... ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าอารมณ์ทางเพศเธอมันจะไปถึงขั้นไหน... ร่านเป็นไหม? แล้วมือใบชาก็จับหมับที่แขนแกร่งอย่างอดไม่ได้ ไหล่เธอห่อหดเข้าหากันซาบซ่านไปทั้งตัว ริมฝีปากสวยกัดเม้ม ดวงตาไหวระริกแผ่ซ่านไปด้วยอารมณ์ที่ตัวเธอก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร “อะ อ๊ะ... มะ มันแปลกๆค่ะ” เธอครางออกมาแล้ว... เสียงมันช่าง น่ารัก... “เสียว?” เมื่อเธอพยักหน้ายืนยัน นิ้วเรียวก็ขยับบดเบียดเกสรฉ่ำด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น เท่านั้นแหละใบชาถึงกับอยู่ไม่สุข เธอจิกเล็บลงแขนเขามองตากลับด้วยสายตาปรารถนาอย่างสุดซึ้ง บางสิ่งที่ไม่รู้ว่าคืออะไรเพิ่มพูนขึ้นๆอย่างต่อเนื่อง มันบีบเธอ มันรัดข้างใน มันมีอะไรวิ่งพล่าน เสียวสะบั้นจนเสียงใสเฝ้าระบายครางอย่างต่อเนื่อง “อ๊ะ อ๊ะ อื้อ คุณ... หมอ~” “รู้สึกมากขึ้นไหม?” เธอพยักหน้าตอบรัวๆ “ค่ะ” แล้วเขาก็โน้มไปกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ก็ปกติดีนี่...” คำวินิจฉัยปกติ แต่มือของนายแพทย์หนุ่มไม่ได้หยุดตรวจแค่นี้... ใบชาหลังชนกับผนังห้องน้ำเขาก็ไม่หยุดทำ ยิ่งสัมผัส ยิ่งหยุดไม่ได้ ถลำลึกขึ้นกว่าที่ควรจะเป็น เขาต้องการสิ่งนั้นไม่ต่างจากเธอ อยากเห็นเธอเสร็จ กระตุกแรงๆออกมา อยากสัมผัสความแฉะชื้นของหนูทดลองตัวน้อย... ดูสิว่าน้ำจะเยอะแค่ไหน...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more