เวลา 10.45 น.
“พี่สั่งอาหารไว้ให้แล้ว ลุกไปกินได้เลย ถ้าอาหารเย็นก็อุ่นเอานะ เห็นหลับอยู่เลยไม่ได้ปลุก พี่ไปทำงาน”
ภัคร์พิมลวางกระดาษโน้ตที่เขียนด้วยลายมือของวีรภัทรไว้ที่เดิม ตอนนี้หญิงสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว หลังจากที่พาร่างที่เมื่อยขบไปแทบทั้งตัวเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า มือเล็กเอื้อมไปหยิบถ้วยโกโก้ร้อนที่เอาไปอุ่นมาใหม่ขึ้นมาจิบ ระหว่างนั้นในหัวก็หวนคิดไปถึงค่ำคืนที่ผ่านมา ฉับพลันความร้อนฉ่าก็ฉาบทับบนใบหน้า
‘ฮืออออ เขิน’
มือข้างที่ไม่ได้ถือแก้วยกขึ้นตบแก้มตนเองเบาๆ ดวงหน้ารูปไข่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ระหว่างนั้นเสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้น ภัคร์พิมลเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอ่าน เป็นข้อความจากธนดล
“แก คุณกอบกุลเค้าผ่าตัดแล้วนะ แกจะมาเยี่ยมเค้าไหม”
ความกังวลฉายชัดบนใบหน้าของหญิงสาว และความลังเลใจหลายส่วนก็อัดแน่น ภัคร์พิมลไม่ทราบว่าตัวเองควรทำอย่างไรต่อดี แม้กอบกุลจะบอกว่าเขาน่
