“พี่หมอจะคุยอะไรกับพายน์เหรอคะ”
ภัคร์พิมลเป็นฝ่ายเปิดปากก่อน เพราะอีกฝ่ายเอาแต่จ้องหน้าจนเธอทำตัวไม่ถูก หัวใจเจ้ากรรมก็เต้นกระหน่ำรัวอย่างบ้าคลั่งจนเจ็บอก และใบหน้าหล่อเหลาก็อยู่ห่างไปไม่มากนักเพราะเขานั่งชิดติดกับเธอ ทั้งที่โซฟาก็เหลือพื้นที่อยู่มากทำให้ภัคร์พิมลต้องครางฮือ
‘ฮือ…’
‘พี่หมอหล่ออีกแล้ว’
‘หล่อจนใจเจ็บไปหมดแล้ว’
‘คนสวยละมั้งจะวูบ’
“พี่อยากให้เราเปิดใจคุยกันทุกเรื่อง”
ดวงตาคมกริบจับจ้องใบหน้าที่กำลังขึ้นสีเรื่อของภัคร์พิลอย่างจริงจัง ความร้อนวูบวาบฉาบทับลงบนดวงหน้ารูปไข่นั้นจนเจ้าตัวรู้สึกร้อนฉ่า ดวงตากลมโตก็ไหวระริกยามสบกับดวงตาคมกริบที่ไม่ยอมละสายตาไปจากเธอเลย
“กะก็ถ้าพี่หมอจำเรื่องที่เราเจอกันครั้งแรกได้ พายน์ก็ไม่มีอะไรจะอธิบายหรอกค่ะ”
ภัคร์พิมลบอกไม่เต็มเสียงนัก ความขวยเขินอัดแน่นจนร่างกายแทบระเบิด คำว่าเขินจนตัวจะแตกที่เคยได้ยินมารู้สึกแบบนี้นี่เอง
“แล้วทำไมไม่บ
