“ปกติเค้าจะใช้มือกดหน้าอกเพื่อปั๊มหัวใจใช่ไหม แต่สำหรับพายน์พี่จะเปลี่ยนจากมือมาใช้ปากแทน และคงไม่ได้กดแรง แต่จะออกแรงสัมผัสแค่บางเบา อาจจะวูบวาบหน่อย แต่น่าจะรู้สึกดี”
ราวกับมีกองไฟลุกโชนอยู่ข้างๆ ภัคร์พิมลถึงได้รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแบบนี้ ดวงตาคมกริบที่กำลังพราวระยับจนเกินควรยิ่งทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ กลีบปากนุ่มเดี๋ยวก็เม้มเดี๋ยวก็คลายอยู่อย่างนั้น เพราะไม่คิดว่าอาจารย์หมอมาดนิ่งที่เธอรู้จักนั้นจะมีคำพูดคำจาที่แพรวพราวมากขนาดนี้ ทั้งแววตาของเขาก็ทำให้เธอใจเต้นแรงซ้ำแรงซ้ำเล่า ภัคร์พิมลครางฮือในใจตอนที่ถูกอีกฝ่ายช้อนตัวขึ้นมาจนร่างของเธอปลิวหวืออยู่ในอ้อมแขนแกร่งในขณะที่วงแขนเรียวคล้องลำคอของอีกฝ่ายอย่างกลัวตก
‘อาจาย์หมอวีรภัทรไม่ตรงปก ฟ้องใครได้บ้าง ฮืออออออ’
ภัคร์พิมลถูกวางลงบนเก้าอี้ในห้องครัวก่อนที่แพทย์หนุ่มจะเดินอ้อมไปนั่งที่เก้าอี้อีกฝั่ง การกระทำของเขาสร้างความงุนงงให้
