ภัคร์พิมลรับคำ ใช้เวลาเกือบๆ สองชั่วโมงจึงราวด์คนไข้ทั้งวอร์ดที่มีมากถึงสามสิบสองเตียงเสร็จด้วยจำนวนผู้ป่วยที่ค่อนข้างมาก ภัคร์พิมลเข็นรถใส่ชาร์ทผู้ป่วยกลับมาที่เคาน์เตอร์พยาบาล โดยมีแพทย์ใช้ทุนช่วย
“วันนี้ผมราวด์วันสุดท้ายแล้วนะครับ พรุ่งนี้ต้องเปลี่ยนวอร์ดแล้ว เดี๋ยวเย็นๆ ผมจะมาสรุปเคสอีกที”
ปกติแล้วนั้นในปีแรกแพทย์ใช้ทุนจะดูคนไข้วอร์ดละสามสัปดาห์ขึ้นอยู่แต่ละโรงพยาบาลแต่ส่วนใหญ่ก็จะคล้ายๆ กัน แล้วก็จะหมุนเวียนเปลี่ยนวอร์ดไปจนครบทุกแผนก แล้วพอขึ้นปีสองก็จะราวด์เฉพาะวอร์ดที่เป็นคนไข้ในสายที่ตนเองดูแล
“ได้ค่ะหมอ”
“ถ้ามีอะไรด่วนก็โทร.หาผมได้เลยนะครับ วันนี้ผมออกโอพีดี”
“ค่ะ”
ภัคร์พิมลรับคำแพทย์ใช้ทุนจึงเดินออกไป ภัคร์พิมลจึงยกชาร์ทเข้าไปในเคาน์เตอร์พยาบาลเพื่อเตรียมรับคำสั่งแผนการรักษาของแพทย์โดยมีชยุดาออกมาช่วย
ภัคร์พิมลกับชยุดาต่างนั่งประจำที่และเริ่มจัดการกับชาร์ทตรงหน้า ก่อนที่ภ
