56

1518 คำ

พอพาอรุณจันทร์กลับมาที่บ้านแล้ว คุณหมอที่นำทัพโทรตามแต่แรกก็มารออยู่ก่อนแล้ว จึงรีบตรวจดูอาการในทันที “อาการของเธอเป็นอย่างไรบ้างครับหมอ” นำทัพเอ่ยถามคุณหมอ “อ่อนเพลียครับ พักสักหน่อยก็หาย ส่วนอาการบาดเจ็บด้านนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เพราะแผลไม่ได้ร้ายแรงอะไร เดี๋ยวหมอจัดยาให้นะครับ” คุณหมอพูดให้ทุกคนสบายใจ เพราะก่อนหน้านี้ก็ได้ฉีดยาและให้น้ำเกลืออีกฝ่ายไปแล้ว “เดี๋ยวหมอจะมาตรวจอีกครั้งนะครับ” “ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ” นำทัพพยักหน้าให้ละมุดไปส่งคุณหมอที่หน้าบ้าน “ทำไมหนูจันทร์เจ้าถึงบาดเจ็บนอนอยู่ข้างทางแบบนั้นล่ะ” คุณจรรยาเอ่ยถาม “ผมก็ไม่รู้ครับคุณแม่ แต่อาการของเธอก็ไม่เป็นอะไรมาก พักไม่กี่วันก็คงหาย เราค่อยส่งเค้ากลับบ้านก็ได้” นำทัพพูดขึ้น ถ้าไม่เพราะภรรยาขอร้อง เขาคงไม่ยอมให้อรุณจันทร์พักที่นี่เด็ดขาด “เหมือนเธอจะโดนใครทำร้ายมานะคะคุณแม่” “เอาเถอะ ช่วยคนถือว่าได้บุญ หวังว่าตื่นข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม