เขาอุ้มเธอไปอาบน้ำใต้ฝักตัว ริมฝีปากและมือทำงานประสานร่วมกัน รัตนปาตีจำได้ว่าเธอถูกเขากักเอาไว้ตลอด ในใจนั้นคิดถึงลูกชายตัวน้อยได้ไม่นานก็ถูกดึงไปกอดรัดเสียอีก มารู้ตัวอีกทีก็นอนอยู่ในห้องลูก เจ้าลูกชายตัวน้อยนอนดูดนมเธออยู่อย่างแสนสบาย เธอหลับไปตอนไหนยังไม่รู้ตัวเลย
“จุ๊ๆ” นำทัพจุ๊ปาก รัตนปาตีมองอย่างงงๆ เขาก็ยิ้มเอ็นดู ก่อนจะกระซิบบอกว่าอุ้มมาตอนเธอหลับ เพราะลูกน้อง พอเจ้าลูกชายตัวน้อยได้ดูดนมจากอกแม่ก็เลิกร้องจ้าไปทันที เธอเหนื่อยจนหลับไป ไม่รู้สึกตัวสักนิดว่าโดนทั้งคุณพ่อและคุณลูกแย่งกันดูดดื่มกับทรวงอกอวบๆ แค่ไหน
“ดูสิ พอได้กินนม เลิกร้องไห้เลยนะ” นำทัพเป็นคนอำนวยความสะดวกให้ลูกชายทุกอย่าง
“พี่ใหญ่นั่นแหละ ทำให้ข้าวหอมหมดแรง”
“ถึงจะหมดแรง แต่พี่ก็ไม่ทิ้งลูกหรอกนะ บริการให้ถึงเตียงเลยเห็นไหม” เขาพูดล้อเลียน เธอค้อนให้เขา ลูบศีรษะเล็กๆ ของลูกชายอย่างรักใคร่
“จะอุ้มมาก็ไม่ยอมสวมเสื้
