02-อาชีพอีหนู (1/2)
1208 คำ
บลูผ่านการใช้ชีวิตมายี่สิบเอ็ดปี มีหลายอย่างที่เขาเข้าใจและไม่เข้าใจในการกระทำของมนุษย์ บางอย่างมันซับซ้อนมากเกินไป เพราะแบบนั้น…บลูจึงไม่เคยตัดสินใครด้วยสิ่งที่เห็นเพียงด้านเดียว เขาเชื่อว่าในการกระทำที่ดูไร้เหตุผล มันมักจะมีเหตุผลเสมอ เพียงแค่เราไม่รู้แค่นั้นเอง
อาชีพอีหนู สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่าเป็นพวกขายบริการทางเพศ ไร้เกียรติ ไร้ศักดิ์ศรี ซึ่งมันน่าตลกชะมัด เพราะบางคนไม่ได้มีทางเลือกมากขนาดนั้น มันก็เป็นอาชีพบริการที่ไม่ได้แบมือขอเงินใครฟรีๆ บลูไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมบางคนถึงมองอาชีพนี้ไม่ดี บางทีโดนด่าว่าเป็นมือที่สาม เฮ้อ แล้วทำไมจะต้องมารับจบกับคำกล่าวหานี้ ทำไมไม่ด่าอีผู้ชายที่เดินแกว่งจู๋มาซื้อบริการล่ะ
คนชอบเขาเยอะ แน่นอนว่ามีคนชอบก็ต้องมีคนเกลียด แม้ว่าเขาจะไม่เคยไปทำอะไรใครด้วยซ้ำ
มือขาวเกลี่ยเส้นผมขึ้นไปทัดไว้หลังใบหู เผยให้เห็นใบหน้าสวยหวานที่ทำเอาใครหลายคนไม่อาจละสายตาไปได้ ดวงตากลมโตคล้ายกับมีหมู่ดาวนับล้านอยู่ในนั้น เส้นผมสีน้ำตาลหยักศกน้อยๆ รูปร่างเล็กบาง ดูเป็นยัยคนสวยอย่างที่หลายๆ คนเรียกกัน
“บลูๆ รอก่อนนน”
บลูหยุดปลายเท้าลง เขาหันกลับไปมองตามเสียงเรียก หญิงสาวใบหน้าสะสวยวิ่งเข้ามาหากันพร้อมกับหอบหายใจแรงๆ
“โอ๊ย เหนื่อยฉิบหาย”
บลูมองยาหยีที่หอบหายใจหนักๆ พร้อมกับบ่นออกมาด้วยความเหนื่อย ขมับอีกคนชื้นไปด้วยเหงื่อ สภาพดูไม่ค่อยเรียบร้อยนักแม้ว่าตอนนี้มันจะยังเช้าอยู่เลย ยังไม่ได้ผ่านสมรภูมิการศึกษาแม้แต่น้อย แต่สภาพยาหยีเหมือนตีลังกาสามรอบแล้วไปฟัดกับหมามาอีกที
“วันนี้พี่กูมาส่ง แล้วมันจอดให้กูตรงโน้นน”
ปลายนิ้วของยาหยีชี้ไปยังทิศทางที่เจ้าตัวบอกว่าพี่มาส่ง ยาหยีนี่บลูรู้จักตอนรับน้องปี 1 แล้วสนิทกันมาจนถึงตอนนี้ เขาบอกคนที่เป็นเพื่อนกันได้มักจะมีอะไรเหมือนๆ กัน สำหรับบลูกับยาหยีก็คงเพราะชอบคนหล่อๆ เหมือนกันมั้ง
“บอกให้มาส่งหน้าตึกก็ไม่มา รู้งี้ไม่มาด้วยหรอก”
ยาหยีบ่นจนหน้าเบี้ยว คงจะแค้นใจมากจริงๆ บลูเป็นเพื่อนกับอีกฝ่ายเข้าปีที่สอง แต่ก็ยังไม่เคยเห็นหน้าพี่ของยาหยีสักครั้ง น้องสวย พี่สาวก็คงจะสวยเหมือนกันแหละ ยาหยีมันสวยนะ แต่ปากมันเนี่ย
“แล้วทำไมไม่มากับลุงพล”
“ก็พี่กูเมื่อวานมันนอนบ้านไง เช้านี้มีเรียนเช้าเหมือนกันเลยติดรถมาด้วย ชาติเปรตที่สุด ฮึ่ย”
เป็นเหมือนกันทุกบ้านไหมที่พี่น้องไม่ลงรอยกันเนี่ย บลูใช้มือพัดไปมาตรงหน้าเพื่อนสาวคนสนิท พอยาหยีมันหายเหนื่อยจึงยืดตัวขึ้นพร้อมกับใช้หลังมือปาดเหงื่อ
“จุนมันไลน์มาบอกว่ารออยู่ที่ม้าหินอ่อน”
มันเป็นโต๊ะประจำที่พวกเรามักไปนั่งกันบ่อยๆ บลูมีเพื่อนสนิทมากๆ สองคน คือยาหยีกับจุน ยาหยีเป็นผู้หญิง ส่วนจุนเป็นเกย์เหมือนเขา ยังดีที่ประเทศเราเปิดรับกับความหลากหลายทางเพศซะส่วนใหญ่ โอกาสที่จะได้เจอพวกโลกแคบเหยียดเพศจึงน้อยมาก บลูคิดแบบนั้นนะ
“ถามจริงนะ คนรับงานเป็นอีหนูทำไมหน้าตาสดใสจังวะ คือเหมือนดื่มน้ำแปดแก้ว นอนแปดชั่วโมง มีของดีอะไรบอกกันหน่อยน้องบลูคนสวย”
บลูยิ้มหวาน มองยาหยีที่กอดแขนกันไว้แน่นพร้อมกับถามหาของดีไม่หยุด อันนี้น่าจะเป็นความโชคดีของบลูมากกว่า เขามันเป็นพวกผิวดีมาตั้งแต่ไหนแต่ไร สมัยมอต้นที่ยังไม่ค่อยทาครีมบำรุง ผิวก็ยังดี แล้วตอนนี้ที่เขาดูแลตัวเองอย่างดีมากๆ ผิวพรรณมันก็ต้องดีกว่าเมื่อก่อนสิบเท่าสิ
“ออกกำลังกายบนเตียงมั้ง เดาๆ นะ”
“หน็อย มันก็จะฟินกีเกินอ่า ตัวท็อปสุดๆ ลูกค้าต่อคิวยาวถึงเบตง แต่เพื่อนหนูเลือกลูกค้าค่ะ ตัวหนาแบบขีดเส้นใต้เน้นๆ ว่าเลือกลูกค้า”
ยาหยีจีบปากจีบคอพูด เรื่องที่บลูรับจ้างเป็นอีหนู แน่นอนว่ายาหยีกับจุนรู้ บลูไม่เคยปิดบังเพื่อนอยู่แล้ว ตอนจะเริ่มทำยังมาปรึกษาเลยว่ามันโอเคไหม เขาชื่นชอบการมีเซ็กซ์กับผู้ชายหล่อๆ ถ้าไม่อยากผูกมัดด้วยความสัมพันธ์ก็แค่ใช้เงินแก้ปัญหา บลูจะซื้อกินก็ได้
แต่ถ้าทำแบบนั้นมันก็ไม่สนุกสิ
จากเป็นฝ่ายเดินไปเลือก เขาอยากนั่งเฉยๆ เพื่อเลือกผู้ชายหล่อๆ แทนมากกว่า
“ก็ชอบคนหล่อนี่”
บลูยู่ปากน้อยๆ ก่อนจะกะพริบตาปริบๆ ทำเอายาหยีต้องยกมือขึ้นปิดตาตัวเอง เพราะบลูมันสวยเกินนน อย่าว่าแต่พวกพี่ผู้ชายเลยที่ชอบ เป็นผู้หญิงก็ใจสั่น แล้วเชื่อเถอะ บลูมันหน้าหวานมากนะ ตัวเล็ก ผิวขาวจั๊วะ ลูกคุณหนูสุดๆ เหมือนแมวสีขาวที่ผูกโบอะ
บทสนทนาดำเนินไปเรื่อยๆ ในระหว่างที่บลูกับยาหยีสาวเท้าไปยังโต๊ะหินอ่อนที่มีเพื่อนสนิทอีกคนรออยู่ ภาพของชายหนุ่มตัวเล็กกับเรือนผมสีทองสะดุดตาเข้ามาในครรลองสายตา อืม นั่นแหละจุน
“วันนี้พวกเรามาเช้า”
“ไม่ไอ้หยี ทุกทีกูกับบลูมาเช้าตลอด มีแค่มึงนั่นแหละที่สาย”
“โอ๊ยๆ อย่ารุมผู้หญิงตัวเล็กๆ ได้ไหม”
“กล้ามมึงใหญ่กว่าบลูอีก”
“กูเข้ายิมไว้ปกป้องพวกมึงไง ไม่น่าหลงตัวมาคบพวกหน้าสวยเลย อีดอก สวยกว่ากูอีก”
นั่งลงปุ๊บ ก็เปิดฉากฉะริมฝีปากระหว่างยาหยีกับจุนทันที บลูชินแล้ว ไม่ห้ามด้วย ชอบดูคนตีกัน ขออยู่ข้างคนชนะ ^^
“บลูมึงว่ากูกับยาหยีใครปากดีกว่ากัน”
พอมันหยุมกันไม่เท่าไหร่ก็หันมาถามเขาซะงั้น บลูยิ้มหวานส่งให้เพื่อนทั้งสองคน จากนั้นโคลงหัวน้อยๆ แล้วหยิบไอแพดขึ้นมาเช็กงานอะไรนิดหน่อย เพื่อนตีกันเราไม่ยุ่งหรอก ก็บอกแล้วอยู่ข้างคนชนะ
วันนี้โชคดีมากๆ ที่อากาศไม่ร้อน เพราะปกติประเทศไทยไม่มีฤดูอื่นนอกจากฤดูร้อน สายลมเย็นๆ ที่พัดผ่านกายไปเมื่อครู่ทำให้บลูสดชื่นขึ้น เขากดเข้าแอปพลิเคชันไลน์ในไอแพด ก่อนจะเข้าไปดูแชตของพี่วุ้นที่มันค้างไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันเล็กน้อย บลูกวาดสายตาอ่านข้อความมากมายจากพี่วุ้น ก็เป็นพวกลูกค้าที่พี่วุ้นกรองมาอีกทีนั่นแหละ มีตั้งแต่ต้องการเพื่อนกินข้าว ยันเพื่อนนอน ลูกค้าของบลูส่วนมากเป็นเด็กมหาลัย ก็จะมีวัยทำงานอยู่บ้าง สงสัยลูกค้าบอกปากต่อปากมั้ง
ครั้งหนึ่งเขาเคยไปให้บริการไกลถึงเชียงใหม่นู่นเลย
- ผู้เขียน
