“ไอ้ภูพาน้องไปดูห้องหน่อย”
“ทำไมต้องเป็นกู”
“ตอนนี้มีมึงคนเดียวที่ว่าง”
“ไอ้ไฟล่ะ”
“พี่ไฟกับพี่การันต์เถียงกันอยู่ที่รถค่ะ แต่ถ้าพี่ภูไม่สะดวกใจ หนูไปคนเดียวก็ได้”
“โห ไอ้ภู มึงใจดำกับคนสวยแบบนี้ได้ไงวะ พาน้องไปหน่อยน้องไม่เคยมา”
พิภูถอนหายใจ ก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกให้บลูเดินตามขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน บ้านหลังนี้มีสามห้องนอนใหญ่ บลูได้นอนคนเดียว ส่วนคนอื่นแบ่งนอนกันยังไงไม่รู้ เขามองคนตัวสูงที่ลากกระเป๋าเข้าไปในห้อง อีกฝ่ายทำท่าจะเดินออกจากห้อง บลูเลยวิ่งไปขวางประตูไว้
“อะไร”
“พี่ภูเมินหนู”
“ไม่ได้เมิน”
ก็ไม่ได้สนิทกันแล้วจะให้คุยอะไร
“ฮึ่ย ดุอีกแล้ว”
เด็กคนนี้นี่ยังไงถึงได้ชอบบอกว่าเขาดุอยู่เรื่อย แม้จะมีอะไรกันแล้วแต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดคุยราวกับสนิทกันไม่ใช่เหรอ เขาก็ทำแบบนี้กับทุกคนที่ผ่านมา แล้วเด็กคนนี้งอแงทำไม มองหน้าก็รู้ว่าแค่เอาแต่ใจเพื่อแกล้งเขา
“แด๊ดดี๊รอหนูก่อนได้ไ
