“กูไม่ร้ายหรอก เมียกูเนี่ยร้ายของจริง” ภูผาตอบพลางหันมาทำตาดุ ๆ ใส่ภรรยาสาว
“ภูน่ะ พูดอะไรแบบนี้ล่ะคะ เดือนเสียภาพลักษณ์หมด นี่แน่ะ!”
ปากสีแดงกำมะหยี่ทำมู่ทู่ใส่ก่อนจะตบไหล่กว้างของสามีเบา ๆ
“ผมว่าพรุ่งนี้จัดทริปเล็ก ๆ กันดีมั้ยครับ อย่าเพิ่งรีบกลับกันเลย กรุงเทพฯ น่าเบื่อจะตายไป”
อาทิตย์หันมาหาดุจเดือนพลางพูดนำเสนอและหล่อนดูจะรีบหันมาสนใจเขาในทันที
ภูผาไม่ค่อยจะสนใจสองคนนี่นัก เพราะตั้งแต่เริ่มบทสนทนาก็มีแต่เสียงของทั้งคู่สนทนาซักไซ้ประวัติของกันและกัน จนแทบจะไม่เหมือนคนที่เพิ่งจะเจอกันเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมาซะด้วยซ้ำ
ธรรมดาของลูกคนรวย ๆ เด็กนักเรียนนอกที่มักจะพูดจาถูกคอกันนั่นแหละ
“ทริปอะไรเหรอคะ?” ดุจเดือนกระดี๋กระด๋าทำท่าอยากรู้
ยี่หวานั่งนิ่งจิบไวน์แก้วของตัวเอง ซึ่งปริมาณของมันแทบไม่พร่อง และภูผาที่สังเกตหล่อนอยู่ตลอดเวลารู้สึกได้ว่ายี่หวาคงกำลังอึดอัดมากพอ ๆ กับตัวเขาเอง
“เ
