มองลงไปยังสนามหญ้าหน้าบ้านที่มีต้นไม้และดอกไม้ส่งกลิ่นหอมอบอวลขึ้นมาถึงบนตึก สายลมพัดผ่านทำให้กายหนุ่มสาวสดชื่นไม่ร้อนอบอ้าวแม้แต่น้อย
“หิวละสิ จ้องตาเป็นมันเชียว” รติภัทรมองภรรยาตรงหน้าที่ลอบกลืนน้ำลายขณะมองอาหารบนโต๊ะ
“หิวมากเลยค่ะพี่ติ วดีเพิ่งรู้ว่าตัวเองหิวขนาดนี้”
“กินสิ”
รติภัทรเอ่ยชวน หันไปจัดการกับอาหารของตัวเองบ้าง พิรวดีเลือกทานสลัดผักกับน้ำส้มเพราะไม่อยากทานอาหารหนักในตอนดึก
“ขอบคุณพี่ติมากค่ะ สำหรับอาหารอร่อยๆ แบบนี้”
พิรวดีกล่าวขอบคุณเมื่อเริ่มทานอาหาร ยอมรับว่าสลัดผัดอร่อยมาก มีทั้งผักและผลไม้หลายอย่าง เนื้อไก่ก็นิ่ม รสชาติกลมกล่อม
“ไม่ใช่จะเลี้ยงฟรีๆ หรอกนะ เดี๋ยวคืนนี้ต้องชดใช้”
“แค่กๆ ๆ” พิรวดีถึงกับสำลักมองหน้าสามีด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“กินเยอะๆ แล้วกันจะได้มีแรง พี่เป็นพ่อค้า ก็ต้องหวังผลกำไร พี่ไม่ได้ค้ากำไรเกินควร ไม่ต้องทำท่าเหมือนจะอิ่มตอนนี้ ถ้าวดีอิ่ม พี่จะค
