รติภัทรแสร้งทำเสียงดุคนในอ้อมแขนขณะอาบน้ำ น้ำเย็นฉ่ำล้างคราบน้ำทะเลจนหมดแล้ว แต่คนตัวสูงยังไม่ยอมปล่อยให้คนในอ้อมแขนถูสบู่
“พี่ติขา... วดีหนาวแล้วนะคะ เมื่อไหร่จะได้ถูสบู่สักที”
พิรวดีประท้วงนั่นแหละรติภัทรจึงได้ละมือปลาหมึกออกจากร่างบางอย่างแสนเสียดาย หญิงสาวก้มหน้าก้มตาถูสบู่ของตัวเอง เธอไม่มองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ สักนิด อายแสนอายกับการต้องมาเปลือยกายแนบชิดอาบน้ำกันแบบนี้
“อุ๊ย!!!” พิรวดีหน้าแดงซ่านเมื่อเขาจับมือเธอไปขัดถูเรือนร่างเขาคล้ายว่าเป็นมือตัวเอง
“ถ้าดึงออก จะไม่ให้ออกจากห้องน้ำ”
เขาขู่ชิดริมหูขาวเนียน พิรวดีจำต้องเป็นมือให้เขาพาไปขัดถูทั่วกาย ขัดไปขัดมายิ่งหน้าแดง เผลอขยุ้มร่างเขาเป็นบางครั้ง
กว่าจะได้ออกจากห้องน้ำก็กินเวลาไปนานพอสมควร หลังจากทานอาหารเสร็จ สองร่างก็มานอนเล่นที่เตียงผ้าใบริมหาด
“พี่ติมาซื้อที่ดินที่นี่ไว้ แล้วมาที่นี่บ่อยไหมคะ”
เธอถามด้วยความสนใจ ลึกๆ แอ
