หัวใจของอริสราเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้ เธอก้มหน้าหลบสายตาคมนั้นอย่างเก้ๆ กังๆ แก้มร้อนวูบขึ้นจนแทบกลืนแสงเย็นของอาทิตย์ที่เหลืออยู่
“เฮียพูดแบบนี้อีกแล้วนะคะ” เธอพึมพำเบา รอยยิ้มเล็กๆ หลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“คือ...ฉันหมายถึงมันไม่ใช่แค่รูปวิวไง เธอจะส่งรูปของตัวเองให้อาจารย์ทำไมกัน” เขาหันมาสบตาเธอ
“อ๋อ...ที่แท้ก็แบบนี้เอง” รอยยิ้มนั้นค่อยๆ คลายลงไปในทันที
เขาหัวเราะแผ่วในลำคอ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ชิงช้าอีกนิด
“ระวังลมเย็น เดี๋ยวไม่สบาย” เสียงทุ้มของเขาดังขึ้นข้างหูพร้อมกับเสื้อคลุมตัวหนาที่ถูกคลุมลงบนไหล่ของเธอโดยไม่ให้ปฏิเสธ มันเป็นเสื้อที่เขาสวมอยู่แต่ตอนนี้ย้ายมาอยู่บนตัวของเธอแล้ว
“เฮีย...ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ได้หนาว...” เธอพูดเสียงแผ่วแต่เขาส่ายหน้าเบาๆ
“อย่าเถียง ถ้าไม่อยากป่วย”
ความอ่อนโยนที่ไม่ต้องอธิบายซึมเข้ามาในหัวใจของเธออย่างเงียบงัน ลมเย็นพัดใบไม้ร่วงผ่านหน้าช้าๆ แ
