“หวังว่าพรุ่งนี้เช้าจะมีหมอกให้เห็นอีก หนูจะได้ซึมซับบรรยากาศลมหนาวได้มากกว่านี้ แต่ดื่มกาแฟไปสองแก้ว ดูท่าคืนนี้อาจจะนอนหลับยาก ไม่รู้จะตื่นทันมาดูหมอกรึเปล่า”
เขาหันมามองเธอ รอยยิ้มของเธอสะท้อนอยู่ในแววตาเขาเหมือนภาพในฝัน
“งั้นพรุ่งนี้...ฉันจะปลุกเธอเอง”
“เฮียจะตื่นไหวเหรอคะ เฮียก็ดื่มกาแฟไปเยอะพอๆ กับหนูเลยนะ” เธอหรี่ตาแกล้งถาม
“ก็ถ้าช่วยให้เธอได้เห็นหมอก ฉันคิดว่าน่าจะตื่นไหว”
อริสราหัวเราะเบาๆ เสียงนั้นคล้ายสายลมที่พัดผ่านต้นไม้ใหญ่
“เฮียนี่แปลกนะคะ เมื่อก่อนหนูว่าเฮียดูน่ากลัวมาก แต่ตอนนี้กลับดูอบอุ่นยังไงไม่รู้”
เขาเลิกคิ้ว “เธอว่าฉัน...อบอุ่นเหรอ”
“ค่ะ...” เธอยิ้มก่อนขยายความ
“อบอุ่นเหมือนแสงแดดตอนบ่าย แต่พอจ้องแสงนั้นนานๆ มันก็มีแสบตาอยู่เหมือนกัน”
“แล้วต้องทำยังไงล่ะ เธอถึงจะไม่รู้สึกแสบตา” ว่าแล้วเขาก็โน้มตัวมาใกล้แล้วเล่นจ้องตากับเธออีกหน เล่นเอาหัวใจของเธอเต้นแรงก
