แดดยามบ่ายคล้อยทาบเงาลงบนถนนสายเล็กหน้าอพาร์ตเมนต์เก่ากลางเมือง อริสราเดินถือถุงผักสดและเนื้อสัตว์จากตลาดใกล้ๆ กลับมาช้าๆ เหงื่อเม็ดเล็กผุดบนขมับแต่เธอก็ยังยิ้มบางกับตัวเอง เพราะเธอสัญญากับลูกในท้องว่าจะดูแลเขาให้ดีที่สุดตั้งแต่วันนี้ไป
มือเรียวลูบหน้าท้องแผ่วๆ เหมือนจะส่งผ่านความรักให้สิ่งมีชีวิตน้อยๆ ที่เติบโตอยู่ภายใน ความอบอุ่นบางอย่างแผ่ซ่านขึ้นในอกทุกครั้งที่คิดถึงภาพอัลตราซาวนด์วันก่อน ก้อนเนื้อเล็กๆ ที่น่าทะนุถนอม
เธอหอบถุงของขึ้นมาเกือบถึงหน้าอาคาร ก่อนสองเท้าจะหยุดชะงักอย่างไม่รู้ตัว เมื่อร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงขายาวเข้ารูปกำลังยืนพิงรถยุโรปคันหรูอยู่ตรงนั้น ดวงตาคมคู่นั้น...ดวงตาที่เธอพยายามหนีมาตลอดหลายเดือนกลับมาสบอีกครั้งโดยไม่ทันตั้งตัว
พงศ์วิชญ์เงยหน้าขึ้นทันทีที่เห็นเธอ ภาพหญิงสาวในชุดเดรสเรียบๆ ถือถุงผักไว้แน่นนั้นทำให้หัวใจของเขาเหมือนหยุดเต้นไปชั่วขณะ เข
