“ไม่เอาค่ะเฮีย” เธอส่ายหน้าเร็วๆ “หนูอยากจ่ายเอง อยากเลือกรีสอร์ตแบบที่หนูชอบน่ะค่ะ อยากพักที่มองเห็นภูเขาได้ชัดๆ เหมือนที่เคยฝันไว้”
“ฝันไว้?” เขาทวนเสียงเรียบแต่สายตาเริ่มอ่อนลง
“ค่ะ...” เธอยิ้มบางๆ “ตอนเด็กๆ หนูเคยเห็นรูปภูเขาในหนังสือ มันสวยมากเลยค่ะ หนูเคยบอกตัวเองว่าถ้ามีเงินเมื่อไหร่ อยากไปเห็นด้วยตาตัวเองสักครั้ง”
ชายหนุ่มฟังเงียบๆ ดวงตาคมทอดมองหญิงสาวที่พูดด้วยแววตาเปล่งประกายเหมือนเด็กกำลังเล่าความฝัน
“เขาค้อน่าจะเหมาะกับหนูมากกว่าค่ะ” เธอพูดต่อเสียงนุ่ม “วิวสวยกว่าที่คิดด้วยนะคะ ดูสิคะ...”
เธอขยับตัวเข้าไปใกล้เขาอีกนิด โน้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อให้เขาดูหน้าจอที่มีภาพวิวภูเขาซับซ้อนทอดยาวในแสงเช้าสีทอง
ปลายนิ้วเธอแตะที่หน้าจอ แต่พงศ์วิชญ์กลับจ้องอยู่ที่ใบหน้าเธอมากกว่าภาพบนจอ เส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่หล่นลงมาปรกแก้มขาวทำให้เธอดูเย้ายวนอย่างบอกไม่ถูก
“สวยนะคะ” เธอพูดเสียงเบา ราวกั
