“อ้าว ก็นึกว่าใครที่แท้ก็เฮียวิชญ์ผู้โด่งดังนี่เอง ผมก็แค่จะพาเพื่อนเข้าไปนั่งดื่มสักหน่อยน่ะ แต่ดูเหมือนเจ้าของที่นี่จะหวงพื้นที่จังเลยนะครับ” ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดพลางยิ้มเยาะ
“ที่นี่เปิดรับเฉพาะสมาชิกเท่านั้น ถ้าคุณมีบัตรสมาชิกก็เข้าได้ แต่ถ้าไม่มี...ก็ควรจะไสหัวกลับไปซะ ก่อนที่จะมีใครต้องเจ็บตัว” เขาพูดเรียบๆ แต่เสียงกลับเฉียบคมเหมือนคมมีด
“งั้นคงต้องมีคนเจ็บตัวจริงๆ นั่นแหละครับเฮีย แต่คงไม่ใช่ผม”
คำพูดยังไม่ทันขาด ชายคนนั้นก็ชักมีดพกจากเอวพุ่งเข้าใส่มาเฟียหนุ่มทันที
พงศ์วิชญ์หลบได้ในวินาทีสุดท้าย แต่ปลายคมมีดเฉือนโดนสีข้างด้านขวาเป็นทางยาว เขากัดฟันแน่นโดยไม่เปล่งเสียงออกมาแม้แต่น้อย ก่อนสวนหมัดกลับเต็มแรงจนอีกฝ่ายล้มคว่ำ
ความโกลาหลก่อตัวขึ้นทันที ลูกน้องของเขาเข้าควบคุมสถานการณ์ในชั่วอึดใจเดียว ปืนพกของสารินถูกชักขึ้นมาอย่างไม่รั้งรอแต่ก่อนที่เขาจะลั่นไกเสียงของพงศ์วิชญ์ก็ดังขึ
