เลวเกินกว่าจะให้อภัย
1677 คำ
เอิงเอย....
"คุณลุงงงงงงงงงง คุณลุงมาหาน้องอุ่นเหรอค้าาาา" ฉันที่กำลังจูงมือลูกเข้ามาในบ้านหลังจากออกไปซื้อของมาก็เห็นธีร์กำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขกกับคุณย่าลูกสาวของฉันพอเห็นว่าธีร์มาเธอก็รีบวิ่งไปหาเขาด้วยความดีใจแล้วกระโดดขึ้นไปนั่งตักของธีร์ทันที
"น้องอุ่น"
"น้องอุ่นคิดถึงคุณลุงจังเลยค่าคุณลุงไปไหนมาค้า แล้วคุณลุงซื้อสตรอเบอรี่มาฝากน้องหรือเปล่า"
"เอ่อ คือว่าลุง.." เสียงเขาฟังดูติดๆขัดๆแปลกๆโดยทีี่มีคุณย่านั่งทำหน้าเครียดอยู่ตรงข้ามกับเขา
"เอ๋..คุณลุงร้องไห้เหรอค้าทำไมตาแดงๆ หรือว่าคุณลุงโดนคุณย่าทวดดุ คุณลุงดื้อใช่มั้ยค้าก็เลยโดนคุณย่าทวดทำโทษ"
"คะ..ครับลุงดื้อก็เลยโดนคุณย่าดุครับ"
"โอ๋ โอ๋นะค้า โอ๋ โอ๋" ฉันมองลูกสาวที่กำลังโอ๋ธีร์แกทำเหมือนที่ฉันเคยทำกับแกโดยที่ฉันไม่รู้ว่าเขาร้องไห้จริงหรือเปล่าเพราะเขานั่งหันหลังอยู่
"ธีร์ดึงลูกมากอดแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นทำเอาฉันตกใจเหมือนกันเพราะไม่เคยเห็นธีร์ร้องไห้หนักขนาดนี้
"ขอโทษ พ่อ...ขอโทษ"
"พ่อ?? คุณลุงพูดอะไรค้าน้องอุ่นไม่เข้าใจ"
"เอ่อธีร์ ย่าว่าธีร์ไปล้างหน้าล้างตาก่อนดีกว่านะย่าว่า" คุณย่าดึงสติของธีร์ที่ตอนนี้เขาเอาแต่ร้องไห้ขอโทษลูก ฉันหวังว่าเขาจะไม่พูดอะไรออกมานะ ฉันยังไม่พร้อมจะให้ลูกรู้ว่าเขาคือพ่อในตอนนี้
"ครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ" ธีร์อุ้มลูกวางลงข้างๆแล้วรีบลุกไปเข้าห้องน้ำฉันเลยรีบตามไปทันทีเพื่อพูดกับเขาในเรื่องที่ฉันกังวล
ฉันรอเขาเดินออกมาจากห้องน้ำพอเขาเห็นว่าฉันยืนรออยู่เขาก็มองแต่ไม่ได้พูดอะไร
"ธีร์เรามีเรื่องอยากจะขอร้อง"
"เรื่องอะไร"
"เรื่องน้องอุ่น"
"ทำไม"
"เราไม่รู้ว่าเมื่อกี้ธีร์กำลังจะพูดอะไร แต่เราขอร้องว่าเราไม่ต้องการให้ธีร์บอกกับลูกว่าธีร์เป็นพ่อ"
"ทำไมกลัวลูกจะไม่ยอมเรียกพี่ดนัยว่าพ่อหรือยังไง"
"ไม่เกียวกับพี่หมอเพราะไม่ว่ายังไงสักวันนึงแกก็ต้องเรียกพี่หมอว่าพ่ออยู่ดี"
"ตกลงจะแต่งกับงานกับพี่ดนัย??"
"มันเป็นเรื่องของอนาคตแต่ตอนนี้เราอยากจะขอร้องธีร์เรื่องนี้" ฉันพูดเพื่อตัดปัญหาทั้งที่จริงแล้วฉันคงแต่งงานกับพี่ดนัยไม่ได้เพราะฉันไม่ได้รักพี่ดนัยแบบชู้สาว
"ไม่ต้องห่วงว่าธีร์จะบอกลูกหรอกเพราะคนเลวๆอย่างธีร์เป็นพ่อใครไม่ได้ความเป็นคนยังไม่มีเลย"
"ธีร์"
"ธีร์มันชั่วธีร์มันเลวธีร์เคยคิดที่จะฆ่าได้แม้กระทั่งลูกของตัวเอง ฮึก ฮึก ธีร์มันเลวอย่างไม่น่าให้อภัย ฮือออ"
ตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ เขาเอามือชกเข้าที่กำแพงเพื่อระบายอารมณ์เดือดดาลของตัวเองฉันตกใจเมื่อเห็นคราบเลือดติดบนกำแพงฉันรีบเดินเข้าไปห้ามเขาทันทีเพราะตอนนี้มือของเขาแตกจนน่ากลัว
"ธีร์ หยุด พอได้แล้ว"
"ไม่ต้องมาห้ามธีร์จะเอาเลือดชั่วๆของตัวเองออกมาเอาให้มันออกมาเยอะๆเผื่อมันจะชดเชยให้กับเอยที่ธีร์เคยทำให้เอยเจ็บตัวเพราะการกระทำและคำพูดเหี้ยๆของตัวเอง"
"มันทดแทนไม่ได้หรอกนะธีร์หยุดเถอะ" เขาหยุดการะกระทำของตัวเองลงทันทีก่อนจะหันมามองหน้าฉันทั้งน้ำตาดวงตาของเขาสั่นไหวและรู้สึกผิด
"ฮึก ฮึก ธีร์ขอโทษที่เคยทำเอยเจ็บ ธีร์รู้ซึ้งแล้วว่าตัวเองเลวขนาดไหน ธีร์ขอโทษ ขอโทษ" แล้วจู่ๆเขาก็ทรุดตัวนั่งลงที่พื้นและทำในสิ่งที่ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำ เขาพนมมือยกขึ้นฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรฉันรีบโน้มตัวลงไปแล้วดึงตัวเขาขึ้นมาก่อนที่มือของเขาจะแตะลงมาที่เท้าของฉัน
"ธีร์อย่าทำแบบนี้ลุกขึ้นมา" ฉันดึงตัวเขาขึ้นมาแต่เขาก็ยังฝืนตัวไม่ยอมลุกขึ้นเขาเอามือมาจับที่ขาของฉันทั้งสองข้าง
"ฮึก ฮึก ธีร์มันเลวจนเกินกว่าจะให้อภัย"
".........."
"แต่เอยก็ยังรักธีร์"
"..........."
"ขอบคุณนะที่ยังรักคนเลวๆคนนี้ ต่อไปนี้คนเลวๆคนนี้จะทำทุกอย่างเพื่อให้เอยเห็นว่าธีร์เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ"
ผ่านมาหลายเดือนแล้วที่ธีร์หายหน้าไปตั้งแต่วันนั้นลูกก็ถามหาแต่เขาทุกวันมีการบอกให้ฉันโทรหาแต่ฉันก็โกหกลูกว่าไม่มีเบอร์ ฉันไม่รู้ว่าเขาหายไปไหนแต่คำพูดวันนั้นของเขาฉันยังจำได้ดี
"ขอบคุณนะที่ยังรักคนเลวๆคนนี้ ต่อไปนี้คนเลวๆคนนี้จะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เอยเห็นว่าธีร์เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ"
ฉันไม่รู้หรอกว่าเขากำลังจะทำอะไรแต่ฉันก็บอกเขาไปแล้วว่าไม่ต้องทำอะไรเพื่อฉันเพราะฉันคงไม่ให้อภัยหรือให้โอกาสเขา หลายคนอาจจะคิดว่าฉันใจแข็งไม่ยอมใจอ่อนให้กับเขาแต่ใครไม่มาเป็นฉันจะไม่มีวันรู้ว่าฉันต้องผ่านเรื่องราวความเจ็บปวดมาแล้วกี่ครั้ง
"เอยลูกอาทิตย์หน้าทำตัวให้ว่างนะลูก"
"มีอะไรเหรอคะคุณย่า"
"ย่าจะชวนไปงานเปิดตัวบริษัทของตาธีร์"
"บริษัทของธีร์เหรอคะ" ฉันเพิ่งรู้ว่าเขาเปิดบริษัทนั่นก็แปลว่าที่เขาหายไปเขาคงจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้
"ใช่ลูก ตาธีร์เปิดบริษัทนำเข้ารถยนต์ ย่าไม่คิดเลยนะว่าตาธีร์จะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับเขาเป็นนึกว่าวันๆเอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆทั้งที่เรียนจบกลับมาก็หลายเดือนแล้ว ย่าขอบใจเอยมากเลยนะลูกที่เป็นแรงผลักดันให้ตาธีร์ทำอะไรเพื่ออนาคตของเองและครอบครัว
"ไม่เกี่ยวกับเอยหรอกค่ะ"
"เกี่ยวสิลูกจะไม่เกี่ยวได้ยังไงตอนนั้นตาธีร์มาปรึกษาย่าบอกว่าอยากทำงานอยากหาเงินเอาไว้ให้น้องอุ่นกับเอยตาธีร์บอกว่าจะไม่ยอมให้เอยกับลูกลำบาก"
หลายวันต่อมา...
วันนี้ฉันต้องไปงานเปิดตัวบริษัทของธีร์กับคุณย่าน้องอุ่นด็ไปด้วยแกดูตื่นเต้นดีใจที่จะได้ไปเจอคุณลุงแกบอกว่าหลายวันแล้วที่ไม่ได้เจอแกบอกแกคิดถึงคุณลุงของแกมาก ถามว่าฉันอยากไปไหมฉันไม่ได้อยากไปเพราะฉันไม่รู้ว่าจะเจอใครบ้างบางทีฉันอาจจะเจอผู้หญิงคนใหม่ของเขาก็ได้
แต่พอมาถึงคนที่ฉันไม่คิดว่าจะเจอก็เจอนั่นก็คือน้าพรพรรณกับสายพินที่ฉันไม่รู้ว่าเขารู้จักกับธีร์ได้ยังไงถึงมาร่วมงานนี้ด้วย
"สวัสดีค่ะคุณท่าน" น้าพรพรรณเดินมาไห้วคุณย่าด้วยท่าทีนอบน้อมถ่อมตนที่ฉันไม่คุ้นชินตาเลยสักนิด
"สวัสดีค่ะคุณย่า" สายพินเรียกคุณย่าอย่างสนิทสนมเหมือนรู้จักกันมาานานจนฉันรู้สึกแปลกใจ
"เอ่อสวัสดีจ๊ะไม่ทราบว่าหนูเป็นลูกเต้าเหล่าใครเหรอจ๊ะย่าจำไม่ได้"
"สายพินค่ะแกชื่อสายพินเป็นหลานสาวของดิฉันเองค่ะคุณท่านแล้วก็เป็นเพื่อนกับหนูนิดหน่อยด้วยค่ะ"
"อ่อเหรอจ๊ะ"
"คุณย่าคะเอ่อไม่ทราบว่าพี่ธีร์อยู่ไหนคะพินเดินตามหาตั้งนานแล้วก็ไม่เจอว่าจะไปแสดงความยินดีสักหน่อยนึงน่ะค่ะ"
"น่าจะอยู่ด้านในมั้งจ๊ะว่าแต่หนูรู้จัดตาธีร์ด้วยเหรอ"
"รู้จักค่ะรู้จักดีเลยทีเดียวค่ะ" สายพินพูดแล้วมองมาทางฉัน
"นั่นไงพูดถึงก็เดินมาพอดีเลยพินไปหาพี่เขาสิจ๊ะ"
"ถ้าอย่างนั้นพินขอตัวไปทักทายพี่ธีร์ก่อนนะคะคุณอา พินขอตัวก่อนนะคะคุณย่า" ฉันมองตามสายพินไปที่ตอนนี้กำลังเดินไปหาธีร์
ธีร์....
วันนี้คือวันเปิดตัวบริษัทของผมเป็นบริษัทนำเข้ารถยนต์และตอนนี้ผมกำลังมองหาใครบางคนที่ผมรู้ว่าเธอจะต้องมาร่วมงานนี้ด้วยผมต้องการให้เธอเห็นถึงความตั้งใจของผมแต่ยังไม่ทันที่จะมองหาเจอก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาทักผมอย่างสนิทสนมโดยการเรียกผมว่าพี่ธีร์ทั้งที่ผมคิดว่าผมไม่รู้ว่าเธอแต่ยอมรับว่าเธอสวยดี
"พี่ธีร์^^"
"เอ่อคุณรู้จักชื่อผมด้วยเหรอครับผมว่าผมไม่รู้จักคุณมาก่อนนะครับ"
"อ้าวทำไมพี่ธีร์พูดแบบนี้ล่ะคะพินน้อยใจแล้วนะคะ>จะมาฝึกงานหรือจะมาอ่อยกันแน่จ๊ะ
- ผู้เขียน
