คุณลุงเป็นใครคะแม่
1740 คำ
เอิงเอย.....
"แม่เอยขา"
"ขา"
"คุณลุงคนเมื่อกี้เค้าเป็นใครคะน้องอุ่นไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย"
คุณลุงที่ลูกพูดถึงก็คือธีร์ ที่แกเรียกว่าคุณลุงเพราะไม่มีใครบอกความจริงกับแกว่าจริงๆแล้วธีร์คือพ่อ เพราะมันคือความต้องการของเขาเองตั้งแต่แรกก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อเขาบอกกับคุณย่าว่าไม่ต้องบอกกับลูกว่าเขาคือพ่อจะให้ลูกเรียกเขาว่าอะไรก็สุดแล้วแต่เพราะเขาไม่ได้ต้องการลูกลูกคือความผิดพลาดของเขารวมถึงฉันด้วยที่เขาไม่เคยคิดที่จะจริงจังเขาบอกว่าฉันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่เขาเคยมีอะไรด้วยไม่ได้พิเศษไปกว่าใครเมื่อเขาเบื่อเขาก็บอกเลิกแต่มันติดตรงที่ฉันดันท้องขึ้นมาเขาบอกกับท่านว่าไม่ได้รักฉันและไม่เคยคิดที่จะรัก แล้วฉันที่แอบฟังอยู่ต้องรู้สึกยังไงที่พ่อของลูกพูดแบบไม่มีเยื่อใยเขาไม่ต้องการฉันฉันพอรับได้เพราะเขาไม่ได้รักฉันแต่กับลูก...ถ้าเขามีความเป็นพ่ออยู่บ้างเขาก็คงไม่ไล่ให้ฉันไปทำแท้งหรอกจริงไหม
"คุณลุง....เป็นหลานของคุณทวดค่ะ"
"แม่เอยก็เป็นหลานคุณย่าทวดเหมือนกัน"
"ใช่ค่ะ"
"แล้วทำไมคุณลุงไม่นอนที่นี่คะเหมือนแม่เอย"
"เอ่อ คุณลุงเค้ามีบ้านอีกที่นึงค่ะคุณลุงก็เลยไม่ได้นอนที่นี่"
ฉันตอบคำถามของลูกแกจะเป็นเด็กช่างสงสัยและช่างสังเกต จากนั้นฉันก็อ่านนิทานให้แกฟังก่อนนอนสักพักแกก็หลับไปอย่างง่ายดายฉันมองหน้าลูกแล้วอดคิดถึงเขาไม่ได้เพราะลูกหน้าคล้ายเขามากโดยเฉพาะแววตารวมไปถึงนิสัยบางอย่างที่ฉันคิดว่าคงจะส่งต่อผ่านทางพันธุกรรมจากพ่อสู่ลูก ฉันไม่รู้ว่าตอนที่เขาเห็นหน้าลูกครั้งแรกเขารู้สึกยังไงเขาจะรู้สึกรักแกบ้างไหมฉันไม่กล้าเดาเลย
ตลอดเวลาเกือบสี่ปีที่ผ่านมาสำหรับฉันมันมีทั้งความสุขและความเศร้า ฉันยังจำได้ดีตอนที่ฉันท้องได้ประมาณห้าเดือนฉันเกิดภาวะแท้งคุกคามฉันทั้งกลัวทั้งเสียใจเพราะกลัวลูกจะไม่อยู่กับฉัน ตอนนั้นฉันคิดถึงเขามากอยากให้เขาอยู่ใกล้ๆคอยปลอบโยนฉันให้หายกลัวแต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะเขาก็ไม่ได้ต้องการลูกแต่แรกลูกจะอยู่หรือจากไปเขาก็คงไม่ใส่ใจ ตอนนั้นฉันนอนอยู่ในโรงพยาบาลจนถึงกำหนดคลอดโดยมีพี่หมอดนัยคอยดูแลเป็นเจ้าของไข้ ฉันมักจะเรียกพี่หมอดนัยสั้นๆว่าพี่หมอ พี่หมอดูแลฉันตั้งแต่ฉันเริ่มฝากครรภ์จนกระทั่งทำคลอดน้องไออุ่น พี่หมอดีกับฉันมากและเขาก็รักและเอ็นดูน้องไออุ่นมากด้วยเช่นกันพี่หมอเคยแต่งงานมีครอบครัวมาแล้วครั้งหนึ่งแต่ก็ต้องหย่าร้างเพราะภรรยาพี่หมอไม่พอใจที่พี่หมอเอาแต่ทำงานห่วงคนไข้มากกว่าภรรยาที่รออยู่ที่บ้านเธอให้พี่หมอเลือกระหว่างตัวเธอกับหน้าที่การงานสุดท้ายพี่หมอก็เลือกทำหน้าที่ของหมอทำให้ภรรยาของพี่หมอขอหย่า ตอนนั้นฉันเห็นว่าเขาเศร้าและเสียใจมากที่ต้องหย่ากับภรรยาเพราะพี่ดนัยรักภรรยามาก แต่ตอนนี้เหมือนพี่หมอจะทำใจได้แล้ว
"หลับฝันดีนะคะดวงใจของแม่ จุ๊บ" ฉันบอกฝันดีกับลูกแล้วโน้มตัวลงไปหอมแก้มแกด้วยความรักเต็มหัวใจ
ฉันห่มผ้าให้ลูกก่อนจะลุกออกมาจากห้องโดยเปิดไฟดวงเล็กๆ ไว้ดวงนึงตรงหัวเตียงเผื่อแกลุกมาเข้าห้องน้ำตอนดึกๆ
"อะฮึ่ม!!" ฉันตกใจเมื่อได้ยินเสียงกระแอมดังขึ้น
"ธีร์" พอฉันหันไปมองก็เห็นธีร์ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องนอนของฉัน ฉันไม่คิดว่าจะเจอเขายืนอยู่ตรงนี้ ไหนคุณย่าบอกว่าเขากลับไปนอนคอนโดของเขาไม่ใช่เหรอแล้วเขามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง
"ไม่เจอกันนานหลายปีสวยขึ้นนะ"
"............" ฉันมองหน้าแต่ไม่ตอบก่อนจะเดินลงไปข้างล่างเพราะตอนนี้ฉันคงเข้าห้องไม่ได้เพราะเขายืนขวางเอาไว้ พอฉันเดินลงมาเขาก็เดินตามลงมา ฉันไม่อยากจะคิดว่าเขาเดินตามฉันลงมา
"จะรีบเดินไปไหน" ฉันไม่คิดว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันฉันก็เลยไม่ตอบ
"นี่ถามไม่ได้ยิน??" เขากระชากแขนฉันจนทำให้ฉันต้องหันไปมองหน้าเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
"ได้ยินแต่ไม่อยากพูด" ฉันพูดพร้อมกับสะบัดแขนออก
"ทำไม รังเกียจ โกรธ ไม่พอใจ แค้นใจ"
"แล้วคิดว่าต้องรู้สึกยังไงล่ะ"
"หึ ได้ข่าวว่าพี่นัยจะมาขอหมั้นเธอสิ้นปีนี้" เขาพูดแบบนี้นั่นก็แสดงว่าคุณย่าคงจะบอกกับเขาแล้วเพราะปลายปีนี่พี่หมอจะมาขอหมั้นฉันจริงๆ แต่การหมั้นครั้งนี้มันมีสาเหตุเราไม่ได้หมั้นกันเพราะเรารักกันแต่ที่เราหมั้นกันเพราะเหตุผลบางอย่างที่ทางผู้ใหญ่ขอร้อง เรื่องของเรื่องก็คือภรรยาเก่าพี่หมอจะกลับมาขอคืนดีเพราะเธอโดนสามีใหม่ทำร้ายร่างกายแต่พี่หมอไม่กลับไปคืนดีด้วยแต่เธอก็ไม่ละความพยายามเธอมาวุ่นวายกับพี่หมอถึงโรงพยาบาลจนทำให้พี่หมอทำงานแทบไมไ่ด้เพราะเธอไปอาละวาดโดยเฉพาะกับคนไข้ผู้หญิงที่มารักษากับพี่หมอเพราะพี่หมออยู่แผนกสูตินรีเวช เธอป่าวประกาศว่าตัวเองเป็นภรรยาของพี่หมอทั้งที่เธอขอหย่าพี่หมอเอง ทำให้ครอบครัวของพี่หมอมาปรึกษากับคุณย่าว่าจะทำยังไงดีเพราะถ้าขืนปล่อยไว้คงไม่ดีแน่โรงพยาบาลอาจจะเสื่อมเสียชื่อเสียงได้ คุณย่าก็เลยออกความคิดว่าถ้าพี่หมอมีคู่หมั้นหรือมีภรรยาใหม่ภรรยาเก่าพาพี่หมอก็คงไม่กล้ามารังควาน แต่มันติดตรงที่พี่หมอยังไม่มีคนรักเหมือนพี่หมอจะกลายเป็นกลัวความรักไปเลยโดยปริยายคุณย่าก็เลยขอร้องให้ฉันช่วยหมั้นกับพี่หมอรอจนกว่าพี่หมอจะเจอคนที่ใช่แต่ท่านก็ไม่ได้บังคับฉันหรอกนะท่านถามความสมัครจากฉันถ้าฉันไม่ตกลงท่านก็ไม่ว่า แต่ด้วยความที่พี่หมอดีกับฉันมาตลอดรวมถึงพ่อแม่ของพี่หมอด้วยท่านทั้งสองก็ดีกับฉันกับน้องไออุ่นและถ้าตอนนั้นไม่มีพี่หมอลูกอาจจะไมไ่ด้อยู่กับฉันจนถึงตอนนี้ก็ได้ฉันก็เลยตอบตกลงยอมหมั้นกับพี่หมอซึ่งกำหนดก็อีกประมาณสามเดือนข้างหน้าอ่อฉันลืมบอกไปว่าพี่หมอมีน้องสาวคนนึงชื่อว่านิดหน่อยตอนที่เราเจอกันที่บ้านเธอทักฉันบอกว่าเธอจำฉันได้วันนั้นที่ธีร์เกือบขับรถชนฉัน มันก็เลยทำให้ฉันคิดออกแล้วเราก็คุยกันเธอบอกไม่อยากจะเชื่อเลยว่าธีร์จะเคยคบกันฉันแถมยังมีีลูกด้วยกันอีกแต่ฉันก็บอกเธอไปว่ามันเป็นอดีตไปแล้วอดีตที่ไม่น่าจดจำเธอจับมือให้กำลังใจฉันบอกว่าธีร์ก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้วเธอที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องของเขาเธอยังรับไม่ค่อยได้กับนิสัยเสียๆของลูกพี่ลูกน้องคนนี้
"ถามทำไมไม่ตอบ"
"ก็ไม่อยากตอบไม่มีความจำเป็นที่จะต้องตอบ"
"เดี๋ยวนี้กล้าต่อล้อต่อเถียงกล้าพูดขึ้นเยอะเลยนะ หึ คงคิดว่าตัวเองเป็นหลานสาวคนโปรดสินะถึงกล้าพูดแบบนี้กับฉันที่เป็นหลานชายแท้ ๆไม่ใช่หลานปลอมๆอย่างเธอยัยขอทาน" เขาปากร้ายไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆไม่ว่าจะผ่านไปนานกี่ปีนิสัยเป็นยังไงก็ยังคงเป็นอย่างนั้นฉันหวังว่าลูกสาวของฉันคงไม่เอานิสัยแบบนี้ของพ่อแกมานะ ฉันไม่อยากเถียงกับเขาไปมากกว่านี้เพราะนี่ก็ดึกแล้วด้วยแล้วฉันก็ง่วงมากตอนนี้เพราะวันนี้ฉันไปตระเวนหาทำเลเปิดร้านดอกไม้กับพี่หมอมาทั้งวัน อ่อฉันลืมบอกไปว่าพี่ขวัญไม่ได้ทำร้านดอกไม้แล้วเธอย้ายไปอยู่เมืองนอกกับแฟนต่างชาติ ทำให้ฉันไม่มีอะไรทำอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียวเกรงใจคุณย่าฉันก็เลยมาปรึกษาท่านว่าอยากจะเปิดร้านดอกไม้สักร้านซึ่งท่านก็เห็นด้วย ฉันเดินกลับขึ้นมาข้างบนแล้วเขาก็เดินตามขึ้นมาอีก ฉันรีบเดินเพื่อไปให้ถึงห้องนอนของตัวเองให้เร็วที่สุดเพราะรู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัยเพราะธีร์เล่นเดินตามหลังฉันมาติดๆ พอฉันเปิดประตูห้องและกำลังจะก้าวขาเข้าไปเขาก็รีบแทรกตัวเข้าไปในห้องก่อนที่ฉันจะเข้าไปเสียอีก
"ธีร์เข้ามาทำไมออกไป" ฉันตวาดใส่เขาอย่างไม่เกรงกลัวเพราะตอนนี้ฉันกับเขาเราไม่ได้เป็นอะไรกันฉันไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรเขาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
"ไม่ออก" เขาทำหน้าตายเดินลอยหน้าไปนั่งตรงปลายเตียงนอนของฉันแล้วหงายหลังลงไปนอนหน้าตาเฉย
"ลุกขึ้นแล้วออกไปเดี๋ยวนี้นะธีร์" ฉันไล่เขาแต่ดูเหมือนเขาจะทำเป็นไม่ได้ยินเขาค่อยๆขยับตัวขึ้นไปจนหัวถึงหมอนที่ฉันหนุนทุกคืนแล้วทั้งเตียงก็มีหมอนอยู่แค่ใบเดียว
"โอ่ยย ง่วงชิบหาย ห๊าวววว" เขาอ้าปากหาวก่อนจะใช้เท้าเขี่ยผ้าห่มขึ้นมาห่มตัวเองแล้วหลับตา
อิธีร์อิปากเสียอิหน้ามึนออกไปเดี๋ยวนี้!!!! อินอีกแล้ว555555
- ผู้เขียน
