หลังจากหารือกันแล้วเสร็จ ไป่เสวียนก็พาบุตรตัวน้อยไปกินข้าว รวมถึงต้าจงและเถียนเอ๋อร์ ค่ำคืนนี้เขารู้สึกสุขใจยิ่งนัก เสียก็แต่ไม่มีไฉ่เล่ออิงอยู่ด้วย แต่มันคงอีกไม่นานหรอก จัดการเรื่องทั้งหมดแล้ว พวกเขาก็จะได้อยู่กันแบบพร้อมหน้าแน่นอน
พอกินอาหารเสร็จ เขาก็พาบุตรตัวน้อยไปอาบน้ำ ทั้งคู่เล่นกันอยู่นานในบ่อน้ำร้อนภายในห้อง จนเจ้าก้อนกลมเหนื่อยเพลีย ก็พาขึ้นมาเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าให้ น่าแปลกที่เขาไม่เคยทำอะไรเช่นนี้มาก่อน แต่กลับคล่องเหมือนคนที่เป็นงาน
“คืนนี้นอนกับพ่อนะ” เอ่ยบอกบุตรชายตัวน้อย
“คิดถึงต้านแม่” บอกอย่างไร้เดียงสา
“พ่อรู้ พ่อก็คิดถึง ไป่เล่ออดทนนะ อีกไม่นานเราจะได้อยู่ด้วยกันพ่อให้สัญญา” เอ่ยบอกโดยไม่รู้เลยว่าบุตรชายตนจะเข้าใจหรือไม่ ทว่าเจ้าตัวน้อยก็พยักหน้า ก่อนจะมุดเข้าหาอกแกร่งของบิดาอย่างเชื่อใจ ทำเอาคนไม่เคยคิดจะมีลูกถึงกับน้ำตาคลออีกหน วันนี้เขาช่างอ่อนแอนัก นิด ๆ หน่อย ๆ ก
