จากนั้นทั้งหมดก็เริ่มวางแผน เพื่อหลอกล่อให้ไทเฮาตายใจ ชินอ๋องรับหน้าที่ออกไปสืบหาตัวโอรสเอง เล่ออิงจึงให้แจ้งข่าวแก่เฉินจีหรงด้วย เพราะชายหนุ่มคุ้นเคยกับไป่เล่อ
“ลูกไปที่จวนเฉินบ่อยหรือ” หันมาถามเสียงเรียบ
“ทุกวันเพคะ คุณชายเฉินมาขโมยไปทุกวัน บางทีเฉินฮูหยินก็มารับด้วยตนเอง ไป่เล่อเป็นเด็กน่ารักมาก แก้มแดงน่าหยิก พูดเก่งแต่ฟังไม่รู้เรื่องเพคะ” คนเป็นป้าเอ่ยชมแววตาเปล่งประกาย ก่อนจะเงียบลงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าหลานถูกจับไป
“ป่านนี้ไป่เล่อกับเถียนเอ๋อร์จะเป็นยังไงบ้างนะ…ฮึก อีกคนก็แค่สองขวบกว่า อีกคนก็พึ่งขวบกว่า ทำไมสวรรค์ถึงรังแกเด็กน้อยตาดำ ๆ เช่นนี้” พอได้เอ่ยมันก็อดไม่ได้ที่จะรำพันออกมา
จีหยวนจึงรีบกอดปลอบเอาไว้ ทั้งดีใจและเสียใจไปพร้อมกัน อุตส่าห์ได้พบกันอีกหน ครอบครัวนางก็ดันเกิดเรื่องเสียนี่
จากที่ไป่เสวียนจะขุ่นเคืองใจเรื่องที่มีคนเอาใจใส่ดูแลลูกเมีย ก็กลายเป็นต้องมาปลอบคนในอ้อมกอด
