ชายชุดดำหันมองหน้ากันไปมา เมื่อลู่จินจงปฎิเสธเสียงแข็งว่าตนไม่ได้กักขังครอบครัวของไฉ่เล่ออิงไว้
“หรือที่มันเอ่ยมาจะเป็นจริงขอรับ ลู่จินจงขี้ขลาดตาขาว ถูกขู่เรื่องใดปกติมันก็ต้องคายออกมาหมด แต่นี่” จีหรงเอ่ยขึ้น
“จัดการมันเสีย อยู่ไปก็รกแผ่นดิน” เสียงเย็นดังมาเมื่อสืบสวนไม่ได้ความ ทำเอาผู้ที่ถูกจับถึงกับตาโต ดิ้นรนแหกปากเพื่อหาทางรอด ก่อนที่เสียงจะสงบลงในเวลาต่อมา
ไป่เสวียนเดินออกมาพร้อมกับคนของเขาครึ่งร้อย เสียงถอนหายใจดังมาให้ได้ยิน ครุ่นคิดถึงการหายตัวไปของบุตรชายที่ตนไม่เคยพบหน้า ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นเช่นใดบ้าง
“ได้ยินว่าต้าจงก็เป็นยอดฝีมือ เชื่อว่าเขาต้องพาพระโอรสหนีไปได้อย่างปลอดภัยแน่พ่ะย่ะค่ะ” ฉางเฟิงเอ่ยปลอบ เมื่อเห็นผู้เป็นนายมีสีหน้าเป็นกังวลในตอนนี้
“ข้าก็หวังให้เป็นเช่นนั้น สั่งคนของเราปูพรมค้นหาให้ทั่วเมืองหลวง และเมืองใกล้เคียง ข้าจะกลับเข้าวังเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย นำสาส
