"โอ๊ย! พ่อเลี้ยงสิงห์บ้า คุณเหวี่ยงฉันแรงขนาดนี้ได้ยังไงกัน?" ปุณยวีร์กล้าโวยวายเสียงดัง เพราะทั้งสองคนอยู่ในห้องนอนเก็บเสียงที่แทบจะไม่มีใครได้ยิน เธอจ้องมองคนตัวโตด้วยแววตาเอาเรื่อง
ตอนนี้เห็นนิสัยที่แท้จริงของสิงหราชชัดเจนขึ้นแล้ว เขาไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย ร่างเล็กพยุงตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงนุ่ม ขณะที่เขาถอดเสื้อเชิ้ตออกจนกายกำยำท่อนบนเปลือยเปล่า มองเห็นกล้ามเนื้อต้นแขนงามเป็นมัดๆ
ครั้งนี้ปุณยวีร์ยิ่งมองเห็นกล้ามเนื้อบริเวณเหนือขอบกางเกงยีนชัดเจน เส้นขนกระจายปกคลุมขึ้นมาเล็กน้อย เธอละสายตาจากเป้ากางเกงของเขา และเงยหน้าขึ้นจ้องมองใบหน้าหล่อคมด้วยแววตาโกรธเคือง
"ถ้าคุณจะทำธุระส่วนตัวก็เชิญตามสบาย ฉันจะออกไปข้างนอก" ปุณยวีร์พูดจบแล้วจึงกำลังจะก้าวขาลงจากเตียงนอน ทว่าสิงหราชกลับเดินมาหาภรรยา เขากดหัวไหล่เล็กไว้ไม่ยอมให้ลุกจากเตียง
"คุณสิงห์! ถอยออกไปเลยนะคะ"
"จะไปไหนล่ะจ๊ะเมี
