สิงหราชขยับเข้าใกล้ภรรยา ร่างกายของทั้งสองแทบจะสัมผัสกันและกัน ปุณยวีร์นอนตัวแข็งทื่อเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของอีกฝ่ายเป่ารดไปหน้าสวย เธอไม่กล้าลืมตาขึ้นมาเสียด้วยซ้ำ
"คุณสิงห์ ขยับเข้ามาใกล้จังเลยค่ะ ถอยออกไปเลยนะคะ" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง ทว่าสิงหราชกลับไม่ยอมฟัง และยังถือวิสาสะขยับท่อนแขนขึ้นมาโอบกอดเอวเล็กของภรรยาไว้
"อื้อ! คุณสิงห์ บอกให้ขยับออกไปไงคะ จะมากอดฉันทำไมคะ" เธอพูดเสียงดุยิ่งขึ้น แต่สิงหราชยิ่งขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งของเขาสัมผัสเข้ากับหัวไหล่เล็กของภรรยา ยิ่งได้สูดดมกลิ่นกายหอมหวานยิ่งเกิดอารมณ์ปรารถนา
เธอแทบไม่กล้าขยับตัว คืนแรกที่แต่งงานเข้าหอสิงหราชเมายังขอให้อภัย แต่คืนนี้เขาไม่ได้เมาจึงถือว่าชายหนุ่มตั้งใจถึงเนื้อถึงตัว ปุณยวีร์พยายามดึงท่อนแขนแข็งแรงของเขาออก
"บอกให้เอามือออกไปไงคะ ถ้าคุณจะนอนกอดฉันแบบนี้ฉันจะไปนอนที่โซฟานะคะ"
"อื้ม..
