“ไม่จำเป็น! ผมคิดว่าเอ็มม่าคงจะบอกแม่ของคุณหลังจากนี้”
“แล้วบอกได้หรือยังว่าจะพาฉันไปไหน”
“ไปในที่ที่คุณไม่รู้จักใคร ผมแค่กักตัวคุณไว้สักพัก!”
พูดจบก็ผลักร่างน้อยออกห่าง อิงธารขยับจนหลังชนคานประตูรถอีกด้านและแทบไม่กล้าส่งเสียงร้องแม้แต่สะอื้น วิคเตอร์เลื่อนสายตาไปทางอื่นทั้งที่เห็นหล่อนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดตลอดเวลาเหมือนไม่อยากรับรู้ว่าอิงธารเจ็บปวดจากการถูกพี่สาวผลักล้มจริงๆ รถเก๋งคันหรูแล่นไปบนถนนมุ่งสู่ชานเมือง ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังขณะอิงธารหลับตาลงเหมือนไม่อยากรับรู้ชะตาชีวิตข้างหน้า
บทที่ 1
“เอ็มมี่...เอ็มมี่...ตื่นเดี๋ยวนี้”
เสียงเรียกที่ดังขึ้นพร้อมกันกับที่ร่างเล็กซึ่งหลับไหลไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ได้บนเบาะหลังภายในรถเก๋งถูกเขย่าจนเนื้อตัวสั่นคลอนทำให้อิงธารเริ่มรู้สึกตัวและลืมตาตื่นก็เห็นหน้าของวิคเตอร์อยู่ใกล้มากเสียจนหล่อนตกใจสะดุ้งแต่ก็ต้องส่งเสียงร้องออกมาว่า
“โอ๊ย!”
