ไม่ทันเสียแล้วที่อิงธารจะร้องห้ามไม่ให้เขาเปิดกระเป๋าใบนั้น ชายหนุ่มเหลือบแลลงไปในช่องกระเป๋าเมื่อมันเปิดอ้าและขบกรามแน่นก่อนเลื่อนสายตาคมกริบยิ่งกว่าใบมีดกลับไปยังหญิงสาว เห็นได้ชัดว่าหล่อนมีสีหน้าตื่นตระหนก
แต่มันกลับยิ่งเพิ่มความโกรธให้วิคเตอร์ที่ผุดลุกขึ้นและโยนกระเป๋าใบนั้นลงไปบนตักของหล่อน ร่างสูงใหญ่โถมตัวเข้าไปจับไหล่บางไว้แน่นพร้อมลั่นเสียงดังว่า
“คุณรู้ว่ามันคืออะไร! คุณรู้ดีใช่ไหมเพราะคุณเองที่เอาเงินใส่ไว้ในกระเป๋าใบนี้เอาไปให้พี่สาวคุณ!”
“วิค...อย่าค่ะ...ฉันเจ็บ”
“บอกแล้วไงว่าผมจะไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น คุณตั้งใจจะเอาเงินให้เอ็มม่าไว้เพื่อจะหนี..อย่างนั้นใช่ไหมเอ็มมี่...บอกผมมาสิ...บอกผมมา!”
“วิคเตอร์...ปล่อยนะ...ปล่อย...คุณมันคนใจร้าย ใจร้ายใจอำมหิต คุณไม่เคยสงสารใครเลย”
“จะคิดยังไงก็ช่าง!...อ้อ...แต่เอ็มม่าบอกคุณนี่ใช่ไหมว่าผมเป็นพวกมาเฟีย ถ้าอย่างนั้นก็เชื่อพี่สาวของ
