9
1037 คำ
อิงธารพยายามเอี้ยวตัวให้พ้นจากอ้อมแขนแกร่งที่กอดกระหวัดรัดร่างของหล่อนแน่น แต่ดูเหมือนวิคเตอร์จะไม่ยอมปล่อยให้หล่อนเป็นอิสระเสียที ตรงข้ามยิ่งหล่อนดึงดันก็เหมือนยิ่งยั่วยุให้เขาอยากกักตัวร่างเล็กบางไว้อย่างนั้น คราวนี้เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน
“ผมไม่ได้บีบบังคับคุณ แต่ผมมาทำตามหน้าที่ของผมและไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ ตราบใดที่ยังไม่เจอเอ็มม่า”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องแกล้งทำดีหรอกค่ะ ฉันไม่ได้อยากจะอยู่ในสภาพนี้เลย คุณไม่รู้หรอกว่ามันทรมานขนาดไหน”
“ทรมานหรือ แล้วผมล่ะ...ถูกคนที่ตัวเองไว้ใจโกงหน้าด้าน ๆ แล้วหนีไปคุณคิดว่าผมจะอยู่เป็นสุขอย่างนั้นหรือ แต่ดูท่าทางคุณลุกลี้ลุกลน กลัวไปหมดอย่างนี้ หรือว่า...คุณจะมีแฟนอยู่แล้ว”
“ไม่มี...แต่ฉันไม่อยากให้คุณมายุ่งกับฉัน”
“ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณไม่มีแฟน เห็นมาเยอะแล้ว ทำตัวเป็นผู้หญิงเรียบร้อยไม่ประสีประสาผู้ชายแต่เก็บเอาไว้ในคอลเล็คชั่นเป็นโหล”
“อย่ามาดูถูกฉันนะ”
“ถ้าดูถูกแล้วคุณจะทำอะไรผม ฮะ!”
เพี๊ยะ!
เสียงฝ่ามือบางตวัดลงบนแก้มสากระคายของชายหนุ่มดังขึ้น อิงธารขยับหนี ใบหน้าของหล่อนแดงก่ำ นัยน์ตาคู่สวยรื้นน้ำด้วยความเจ็บแค้น ทว่าเมื่อทำในสิ่งสนองความโกรธของตัวเองร่างบางกลับนึกหวั่นหวาดเมื่อเห็นวิคเตอร์ไม่สะทกสะท้านต่อการตอบโต้ของหล่อนแม้แต่น้อย เขาไม่แสดงอาการเจ็บปวดขณะยกมือหนาขึ้นลูบแก้มตัวเองเบา ๆ นัยน์ตาข้นคลั่กจ้องหญิงสาวที่ก็จ้องตอบเขาไม่ยอมแพ้ และโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัววิคเตอร์จับไหล่บางทั้งสองก่อนก้มหน้าลงไปหาแล้วบดขยี้ริมฝีปากของหล่อนด้วยปากร้อนของเขา
“อื๊อ...อื๊อ”
อิงธารส่งเสียงด้วยความตระหนกเพราะวิคเตอร์จูบหล่อนแบบเอาจริง ทั้งบดบี้และฉกลิ้นลึกเข้าไปในโพรงปากไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวหายใจหายคอ หลังโต้กลับอย่างเผ็ดร้อนชายหนุ่มจึงถอนริมฝีปากได้รูปออก
เพี๊ยะ!
หญิงสาวฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของเขาเป็นหนสองและซ้ำลงตรงที่เดิม คราวนี้วิคเตอร์ไม่รอฟังเสียงอะไรอีกเขาจับร่างเล็กกดลงบนเตียงแล้วขึ้นทาบบนตัวหล่อน อิงธารไม่ทันอ้าปากส่งเสียงร้องก็ถูกปากได้รูปกดจูบและบดบี้รุนแรงจนเจ็บร้าวตั้งแต่ปลายคางขึ้นไปถึงข้อมือทั้งสองที่เขารวบไว้เหนือศีรษะ ร่างกายของชายหนุ่มเครียดตึงขณะทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงบนเรือนร่างอ้อนแอ้น วิคเตอร์เบียดปากบนปากของหญิงสาวอย่างโกรธแค้นแต่ร่างกายของเขากกลับยิ่งร้อนรุ่มมากขึ้นทุกขณะ
“วิคเตอร์...อย่านะ...อื๊อ!”
อิงธารส่งเสียงแหบโหย ถึงพยายามขัดขืนแต่หล่อนไม่กล้าส่งเสียงดังมากไปกว่าพยายามกดมันเสียงลงต่ำเมื่อปากเป็นอิสระ ไม่เคยมีใครทำอย่างนี้กับหล่อนมาก่อน วิคเตอร์ทั้งหยาบร้ายและกักขฬะ มือของหล่อนไม่สามารถจิกข่วนเขาได้เพราะถูกตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือของเขาเพียงข้างเดียว อิงธารได้ยินเสียงหายใจหอบหนักของเขา ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาแทบจะหลอมละลายหล่อนได้ ร่างเล็กแอ่นขึ้นแต่ดันตัวเขาออกไปไม่สำเร็จ ตรงข้ามกลับยิ่งเหนื่อยอ่อนและทำให้หมดแรงเสียเปล่าปลี้ เมื่อไม่สามารถขยับหนีร่างอรชรจึงค่อยผ่อนลงในที่สุด หล่อนได้แต่ร้องไห้อยู่ใต้ร่างหนาใหญ่ที่คุกคาม วิคเตอร์ขบกรามแน่นและจ้องหน้าสวยหยดของหญิงสาวซึ่งตอนนี้ซีดเหมือนกระดาษ หยดน้ำตาไหลลงไปทางขมับขณะที่หล่อนหอบแฮ่ก ปากของอิงธารบวมเจ่อและมีรอยแตกจากการขบกัดของเขาเมื่อครู่ ชายหนุ่มเหยียดปากตึงเครียดออก
“ทีหลังอย่าท้าทายผมอีก จำไว้ด้วยเอ็มมี่...ว่าคุณไม่มีวันชนะผม นับแต่นี้ไปสิ่งที่คุณทำได้คือต้องเชื่อฟังและทำตาม อีกอย่าง ถ้าผมจับได้ว่าคุณโกหกเรื่องเอ็มม่า...มันจะไม่มีคำเตือนจากผมเป็นหนที่สอง!”
บทที่ 1
อิงธารรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืดด้วยอาการงุนงงจากการที่หล่อนต้องหลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่ตลอดคืน
“ทีหลังอย่าท้าทายผมอีก จำไว้ด้วยเอ็มมี่...ว่าคุณไม่มีวันชนะผม นับแต่นี้ไปสิ่งที่คุณทำได้คือต้องเชื่อฟังและทำตาม อีกอย่าง ถ้าผมจับได้ว่าคุณโกหกเรื่องเอ็มม่า...มันจะไม่มีคำเตือนจากผมเป็นหนที่สอง!”
เสียงดังก้องในหูทำให้หล่อนสะดุ้งเมื่อเอี้ยวตัวเพียงเล็กน้อยกลับพบว่าตัวเองนอนอยู่แนบชิดร่างสูงใหญ่ซึ่งโดยปกติหญิงสาวไม่คุ้นเคยกับการที่มีคนมานอนข้าง ๆ แถมเป็นผู้ชายแปลกหน้าที่หล่อนพึ่งรู้จักเมื่อวาน
วิคเตอร์ คิงส์
ซาตานในคราบสุภาพบุรุษแสนหยาบร้าย แต่เขาเป็นเจ้าหนี้อิงอรพี่สาวของหล่อนที่หลอกเอาเงินของเขาแล้วหนีหายเข้ากลีบเมฆ อิงธารนอนนิ่ง ศีรษะของหล่อนหนุนอยู่บนท่อนแขนหนาแกร่งที่แบกรับเอาไว้ตลอดทั้งคืนเพราะหล่อนไม่อาจฝืนคำสั่งเด็ดขาดของคนใจหินอย่างวิคเตอร์ หลังจากทะเลาะและมีปากเสียง หล่อนเถียงเขาไม่สำเร็จแถมยังโดนบีบบังคับให้ต้องนอนบนฟูกที่หล่อนตั้งใจเตรียมไว้ให้เขานอนบนพื้น กลับกลายเป็นว่าอิงธารต้องนอนบนฟูกผืนเดียวกันกับเขาตลอดคืนและอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มโดยที่หล่อนไม่เต็มใจแม้ว่าเขาจะยังไม่ทำอะไรให้หล่อนเสียหายก็ตาม
- ผู้เขียน
