บทที่ 13 ได้โอกาส ดรัณออกจากบ้านไปทำธุระตั้งแต่ช่วงสาย ๆ และกลับบ้านมาในช่วงเที่ยง เห็นรถจอดอยู่หน้าบ้านคันหนึ่งก็เกิดความสงสัย หากก็คิดว่าคงจะเป็นรถของเพื่อนสักคนของน้องสาว จนกระทั่งเขาขับรถเข้ามาในบ้าน เห็นดาวิกากำลังนั่งคุยกับผู้ชายคนหนึ่งด้วยสีหน้าไม่ดีนักอยู่ในสวน ชายหนุ่มจึงรีบเปิดประตูลงจากรถ แล้วรีบเดินเข้าไปหา และก็ทันได้ยินประโยคสุดท้ายของเตชินเข้าพอดี “เราสำคัญกับพี่จริง ๆ นะ พี่คงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา…” “งั้นมึงก็ไปตายซะ” ดรัณพูดขึ้นเสียงดังด้วยความกรุ่นโกรธ รีบเดินเข้าไปรั้งน้องสาวเข้ามากอด ปกป้องจากอันตรายที่กำลังคุกคาม “พี่เดล…” ดาวิกากอดพี่ชายแน่น แล้วปล่อยเสียงโฮออกมาอย่างไม่อายใคร เธอโกรธตัวเองที่ไม่สามารถเกลียดเขาได้ ทั้งที่เขาหลอกลวงและทำให้เธอรู้สึกพังทลายขนาดนี้ และที่น่าโกรธจนไม่น่าให้อภัยก็คือตัวเธอเอง ที่ไม่สามารถหยุดรักเขาได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว “มึงกลับไ