เวลาดำเนินผ่านไปเรื่อย ๆ จนแสงแดดเจิดจ้าของพระอาทิตย์เริ่มอ่อนลง
ผมเอาแต่เดินกลับไปกลับมาอยู่บนบ้านโดยมีชบานั่งมองตามจนเริ่มเวียนหัว
“ทำยังไงดีชบา สถานการณ์ด้านนอกเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”
“พี่แผนปลุกผีขึ้นมาเฝ้าเต็มหน้าปากถ้ำเลย สงสัยเราจะแอบหนีไปลำบาก”
ผมนั่งลงข้างชบาพร้อมกับกุมขมับไว้แน่นอย่างคนคิดไม่ตก หากผมต้องนั่งอยู่นิ่ง ๆ เหมือนชบาผมคงได้เป็นประสาทตายแน่ ๆ
“ผีก็ผีเถอะวะ มากสุดมันก็ทำได้แค่หลอกเหมือนทุกครั้งนั่นแหละ”
“อร จะไปไหน!”
ชบารีบคว้าแขนผมไว้เมื่อเห็นว่าผมเตรียมตัวจะเดินออกไปนอกประตู
“ไปช่วยพ่อไง ชบาไม่เห็นเหรอว่าพ่อเรากำลังตกอยู่ในอันตราย”
“ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกอร ที่นั่นเต็มไปด้วยของมีอาคม ไปก็เอาชีวิตไปทิ้งเปล่า ๆ อยู่ที่นี่เถอะนะ พี่แผนเขาเปิดประตูทางออกไว้แล้ว หกโมงเช้าเราจะพาไปส่งกลับบ้านเอง”
“ก็ดีเลยสิชบา งั้นเราออกไปตอนนี้เลย”
“ไม่ได้...”
“ทำไม”
ผมขมวดคิ้วถ
