“กินน้ำมนต์หลวงพ่อก่อนนะพี่”
ผมเดินถือขันน้ำมนต์เข้าไปเปิดมุ้งแล้วยื่นส่งให้พี่แผน เขาก็รีบรับมันมาถือไว้แล้วดื่มรวดเดียวหมด
ช่วงหัวค่ำบรรดาลูกน้องต่างเข้ามาถามไถ่อาการของเขา แต่ตอนนี้กลับไปกันหมดแล้ว คงอยากให้ลูกพี่ของพวกเขาได้พักผ่อน
พี่แผนบอกว่าช่วงที่หายไปเขาถูกขังไว้ที่ไหนสักที่ มันมืดสนิทจนกระทั่งได้ยินเสียงเรียกจากหลวงพ่อ
เริ่มแรกเขาก็ไม่มั่นใจเลยไม่ยอมเดินตามเสียงเพราะกลัวว่าจะเป็นกลลวงของผีห่า แต่พอหลวงพ่อเข้ามาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขาถึงได้เชื่อว่าเป็นหลวงพ่อมาช่วยเขาจริง ๆ
“นอนพักผ่อนได้แล้วพี่แผน จะได้หายไว ๆ”
ผมก้มลงไปหยิบผ้าห่มแล้วนำขึ้นมาคลุมที่อกให้เขา
“มึงไม่โกรธกูเหรอ”
“โกรธสิ ลองให้ผมเอาคืนพี่ไหมล่ะพี่ถึงจะได้รู้สึกบ้าง”
ผมไม่ใช่คนจิตใจดีแบบชบาหรอกนะที่จะปล่อยผ่านกับเรื่องที่ทำให้เจ็บปวดได้ ผมจะลงโทษเขาแน่ หากแต่ต้องรอให้เขาฟื้นตัวกว่านี้ก่อน
“โกรธแล้วทำไมยังทำด
