แสดงว่าสิ่งที่เธอคิดมันคือเรื่องจริง
“คุณรู้อะไร” ไพรหอมถามแล้วรู้สึกหวาดกลัวแปลกๆ ในอก
“แกมันลูกใครก็ไม่รู้ แม่แกมีผัวทีเดียวเป็นสิบ แม่แกมันโดนข่มขืน แกไม่ใช่ลูกคุณพล” ประไพพูดออกมาเสียงดังฟังชัด ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นถึงกับช็อก เงียบกริบกันไปตามๆ กัน
“ไม่!” ไพรหอมทรุดลงไปกองกับพื้น ใบหน้าขาวซีด เธอรู้สึกตกใจ สะเทือนใจอย่างที่สุด
“ตายแล้ว!” ทุกคนตกตะลึง ยกมือขึ้นทาบอก เมื่อเงียบกริบอยู่เป็นนาที
“หุบปากของเธอซะ ประไพ” ว่านจันทร์ตวาดกลับ มองสภาพของลูกสาวที่ช็อกด้วยความสงสารสุดหัวใจ
“ไม่จริง ไม่ใช่ ไม่ กรี๊ดดด!!!” ไพรหอมกรีดร้องสุดเสียง ทำให้ทุกคนตกใจ
“ของที่หาอยู่ คือนี่ใช่ไหม” พันศึกโผล่มาจากอีกมุมหนึ่ง ก่อนจะชูโทรศัพท์ขึ้น จันทร์แจ่มรีบเข้าไปประคองร่างอ่อนแรงของไพรหอมเอาไว้ น้ำตาของเด็กสาวไหล่พรากอาบแก้มนวล ความรู้สึกร้าวรานเสียบแทบเข้ามากลางอกจนเจ็บจุกไปหมด
“ส่งมานี่พันศึก”
