“มาช่วยฉันเลือกชุดดีกว่า วันนี้ที่บ้านจะมีแขก”
“ค่ะ” ไพรหอมรีบลุกเดินตามเขมิกาไปติดๆ ท่านเป็นคนที่กระฉับกระเฉงและยังแข็งแรงนัก แม้อายุจะล่วงเลยไปเกือบเจ็ดสิบปีแล้ว
“ชุดนี้ดีไหม”
“ค่ะ”
“เอาแต่พูดว่าค่ะๆ แสดงความคิดเห็นบ้างสิ”
“หอมก็ว่าสวยทุกชุดค่ะ เลือกไม่ค่อยเป็น กลัวจะทำให้คุณท่านไม่พอใจ”
“จะบอกว่าตัวเองเป็นเด็กบ้านนอกอีกหรือไง” ท่านพูดยิ้มๆ ก่อนจะเลือกชุดเสียเอง แต่งตัวไม่นานเขมิกาก็ถูกไพรหอมประคองลงมาด้านล่าง จริงๆ แล้วท่านแข็งแรง เดินเหินนั้นยังไม่ติดขัด แต่เวลามีไพรหอมอยู่ด้วย ท่านจะให้เด็กสาวจับมือเอาไว้ และเดินไปพร้อมๆ กัน เหมือนประคองอยู่ในที
“แขกของฉันน่ะ จริงๆ เป็นญาติกันหรอกนะ เขาไม่ค่อยมาเยี่ยมหรอก แต่ถ้าแวะมาดูแลไร่ ก็ต้องมาเยี่ยมเยียนกันตามประสา งานเขายุ่ง ส่วนใหญ่ก็คงยุ่งเรื่องผู้หญิงด้วยล่ะ” เขมิกาพูดแล้วหัวเราะ “ไร่ที่นี่เป็นของเขาครึ่งหนึ่ง เป็นมรดกตกทอดของแม่เขา แ
